De progressie van ALS Disease

ALS, ook bekend als de ziekte van Lou Gehrig, is een degeneratieve neurologische aandoening van snelle progressie. Invloed en de motorische neuronen vernietigen, ALS schaadt de hersenen het vermogen om controle en initiëren spierfunctie, uiteindelijk leidend tot verlamming en de dood. De ALS Association meldt dat ongeveer 5600 nieuwe gevallen per jaar gediagnosticeerd in de Verenigde Staten, met 60 procent van de nieuwe patiënten zijn mannetje. Omdat ALS heeft geen genezing, is kritiek voor gediagnosticeerde patiënten onmiddellijk en agressieve behandeling beginnen het degeneratieve proces, dat uniek is in de frequentie en kenmerken van ieder afzonderlijk vertragen. Borden vroege

De vroege symptomen van amyotrofe laterale sclerose of ALS, zijn subtiel genoeg om het hoofd worden gezien. De meest gemelde klacht in de aanloop naar de diagnose is spierzwakte of moeite met het regelen van een ledemaat. Als voorbeelden zijn te struikelen, vallen voorwerpen en spiervermoeidheid na het uitvoeren van veelvoorkomende taken, zoals het scheren, tanden poetsen of het haar, en het schrijven. Slurring van woorden en een hese toon van de stem ontstaan ​​uit strottenhoofd spierzwakte, die ook moeilijkheden bij het slikken vloeistoffen kunnen produceren. Ongebruikelijke spiertrekkingen, genaamd fasciculatie, krampen en spasmen kunnen aanwezig en pijnlijk in de vroege stadia zijn. Een onverklaarbaar gewichtsverlies kan het gevolg zijn van uitputting van bulk spiermassa.
Bulbar

Presentatie van symptomen
is afhankelijk van de locatie van de betreffende neuronen. Spraak-en slikproblemen zijn indicatief voor hersenstam neuron degeneratie en worden aangeduid als "bulbaire." Overmatige speekselvloed en het onvermogen om resultaat te slikken in kwijlen. Verstikking en frequente aspiratie kan leiden tot longontsteking. Ongeveer 25 procent van de ALS gevallen beginnen met bulbaire symptomen, namelijk 75 tot 85 procent van alle ALS patiënten uiteindelijk het ontwikkelen van deze symptomen.
Somatische

Verlies van mobiliteit
in de armen en benen, zwakte van de ademhalingsspieren en gegeneraliseerde spiervermoeidheid zijn somatische symptomen die de degeneratie van het ruggenmerg zenuwcellen geven. Atrofie van deze neuronen leidt tot spierverlamming, waardoor de patiënt verzwakt en niet in staat om de zorg voor zichzelf. De meeste ALS patiënten sterven van respiratoir falen bij het middenrif en de spieren van de borstwand mislukken.
Survival

Vanaf het moment van ALS de diagnose, de gemiddelde patiënt overleeft drie tot vijf jaar. Een klein percentage van de patiënten met een langzaam progressieve vorm van de ziekte, geleefd 10 tot 20 jaar. Deze zeldzame variatie vertoonde een spontane stilstand van vooruitgang, vergelijkbaar met remissie. Depressie komt vaak voor bij patiënten, omdat hun geest en zintuigen blijven onaangetast en alert.
Behandeling

Er is geen remedie voor ALS, alleen medicijnen om de symptomen te behandelen. Indien een patiënt tekenen van vroegtijdige waarschuwing, is het cruciaal om een ​​onmiddellijke evaluatie inwinnen van een gekwalificeerde specialist neurologie. De schade die door ALS is niet omkeerbaar, maar lithium behandeling heeft laten zien de belofte van het vertragen van de progressie van de ziekte.