De geschiedenis van osteopenie

osteopenie is een medische aandoening die vergelijkbaar is met osteoporose. Osteopenie is de term die gebruikt wordt om de botmineraaldichtheid (BMD) beschrijven onder het gemiddelde, maar niet laag genoeg om te worden beschouwd als osteoporose. De aandoening werd voor het eerst vastgesteld in 1992, en dus is het relatief een heel nieuwe voorwaarde. Technische beschrijving

Osteopenie
wordt gedefinieerd als een BMD T-score tussen -1,0 en -2,5, en wordt beschouwd als een standaarddeviatie onder de BMD van een gezonde 30-jarige blanke vrouw te zijn. Een T-score is een maat voor de botdichtheid. Een T-score tussen +1 en -1 wordt als normaal beschouwd. Een persoon met een T-score die lager is dan -2,5 heeft osteoporose.
Oorsprong van de term

Osteopenie
werd in gedefinieerd door de World Health Organization (WHO) juni 1992. WHO gemaakt van de definitie te helpen geven de vroege waarschuwingssignalen van botverlies. Het is normaal om een ​​beetje botmassa verliezen met de leeftijd, en het is belangrijk om te onthouden dat niet elke persoon die osteopenie ontwikkelt gaat over tot de meer ernstige aandoening van osteoporose te ontwikkelen.
Oorzaken

Een persoon met een familiegeschiedenis van botverlies is op een hoger risico voor het ontwikkelen van osteopenie. Bovendien, zoals voeding, gewicht en geslacht een rol spelen. Veroudering wit of Aziatische vrouwen zijn op het hoogste risico. Mensen die in het verleden een die bestaat eetstoornissen, ondervoeding, roken, alcoholisme of blootstelling aan bestraling of chemotherapie zijn ook in gevaar.
Diagnose

Omdat de aandoening is asymptomatisch, kan de aandoening gemakkelijk gaan gediagnosticeerd. Osteopenie wordt gediagnosticeerd door het uitvoeren van een BMD-test. Een testmethode BMD dual-energy X-ray absorptiometrie (DEXA), die een vorm van X-ray kan monitoren botverlies in hoeveelheden zo klein als 2 procent per jaar meten.

Behandeling

Medicijnen
zoals Boniva en Fosamax kan helpen stoppen botverlies en kan zelfs helpen bij de wederopbouw BMD van een persoon. Veranderingen in de voeding (zoals het opnemen van meer vitamine D en calcium), evenals het toevoegen van matige lichaamsbeweging, kan ook helpen voorkomen dat verdere botverlies.