De geschiedenis van de instrumenten voor reanimatie

Reanimatie - algemeen bekend als reanimatie - dateert van bijna 3000 jaar, volgens CPRAwareness.org. Tussen de oude en de moderne tijd, medische professionals en leken gebruikt instrumenten om te helpen het leven te herstellen naar een persoon die de ademhaling was gestopt. 1500s

Bellows
, vaak gebruikt om te stoken branden, diende een tweede doel van de mid-1500s, blazen rokerige lucht in de longen van drenkelingen. Gebruikers van deze vroege methoden ontbrak kennis van de menselijke anatomie, echter, en niet beseffen het belang van een open luchtweg.
1700s

De Parijse Academie van Wetenschappen aanbevolen mond-op-mondbeademing in de eerste helft van de 1700, staten eCPRCertification.com, maar het gebruik van minder-succesvolle methoden, zoals het omkeren en de opwarming van de slachtoffer, voortgezet.
1800

CPRAwareness.org
meldt dat in de vroege jaren 1800, badmeesters hielden paarden op hun eigen werkplek. In geval van een verdrinking, zou de badmeester een slachtoffer op het paard tillen en hebben het dier jog op en neer het strand. De motie soms verdreven het water, maar klachten landelijk over onhygiënische omstandigheden eindigde de praktijk in 1815.
1900

Dr
George Crile deed het eerste geval van closed-borst hartmassage in de Verenigde Staten in 1903, verslagen eCPRCertification. In de jaren 1950, het Amerikaanse leger aangenomen mond-op-mondbeademing - uitgevonden door artsen Peter Safar en James Elam - voor niet-reagerende patiënten. Rond 1960, de American Heart Association begonnen met een programma om artsen bekend te maken met CPR.