De geschiedenis van de Krebs Cyclus

Hans Adolf Krebs eerst gepostuleerd de citroenzuurcyclus (ook bekend als de Krebs cyclus) in 1937. Zijn werk gebouwd op de ontdekkingen van biochemici voor hem. Ook zijn werk was een essentieel stuk voor het begrijpen van het grote beeld van cellulaire ademhaling voor de wetenschappers die volgden. Feiten

Krebs cyclus is ook bekend als de citroenzuur (TCA) cyclus, behalve de citroenzuurcyclus. Het is de tweede van drie stappen in cellulaire ademhaling, die tussen glycolyse (de afbraak van glucose in pyruvaat) en oxidatieve fosforylering (de creatie van adenotriphosphate of ATP). De Krebs cyclus vindt plaats in de mitochondriën van de cellen en is een essentiële stap in de aërobe creatie van ATP, de belangrijkste brandstof voor cellulaire activiteit.
Geschiedenis

Voordat Krebs maakte zijn ontdekking in 1937, veel meer bekend was over de anaërobe processen waarmee het lichaam zelf aangemaakt energie dan de aërobe. Hans Buchner en Eduard Buchner ontdekt glycolyse, een anaëroob proces, per ongeluk in 1897. Tijdens de jaren 1920 en vroege jaren 1930, wetenschappers Otto Meyerhof, Gustav Embden, Otto Warburg, en Carl en Gerty Cori speelden een belangrijke rol in het beschrijven hoe cellen omgezet voedingsstoffen in energie anaëroob.

Tussen 1906 en 1920, Torsten Thunberg nam de eerste stap naar het begrijpen van de cellulaire ademhaling door het testen hoe organische stoffen werden geoxideerd in dierlijk weefsel.
Discovery

Stukken van het raadsel rond de middelste stap van cellulaire ademhaling
begonnen om samen te komen in het midden van de jaren 1930. Albert Szent-Györgyi, in 1935, ontdekte een dierlijk weefsel - duif borstspier - zeer geschikt voor het uitvoeren van experimenten in de cellulaire ademhaling. Hij onthulde ook dat de stoffen Thunberg waargenomen in zijn experimenten trad gedeeltelijk als katalysatoren.

In het begin van 1937, Krebs 'team ontdekte dat citraat ook fungeerde als een katalysator, terwijl onderzoekers C. Martius en F. Knoop ontdekte een ander product van citraat oxidatie: ketoglutarate. Tussen maart en juni 1937, waarnemingen op Krebs 'Sheffield laboratorium bleek dat een ander product van cellulaire ademhaling - oxaloacetaat - kon combineren met pyruvaat of andere verbindingen om citraat te vormen, het sluiten van de cirkel
Betekenis <. br>

Krebs 'werk geleverd een aantal van de ontbrekende stukjes van de puzzel van de cellulaire ademhaling en gemonteerd die stukken om een ​​vollediger beeld te vormen. Zijn werk hielp beschrijven hoe cellen energie produceren en gebruiken. Krebs kreeg de Nobelprijs voor Fysiologie en Geneeskunde in 1953 voor zijn werk
Daarna

De laatste stap in het proces van cellulaire ademhaling -. Oxidatieve fosforylering - was het volgende mysterie te ontrafelen. In 1937, Herman Kalckar gekoppeld ATP aan cellulaire ademhaling. Spoedig daarna, Fritz Lipmann bleek dat ATP was de belangrijkste energiebron van de cel. Peter Mitchell, David E. Green, Paul D. Boyer en John E. Walker hebben belangrijke bijdragen geleverd aan de inspanningen om te begrijpen hoe de ATP wordt aangemaakt. Het onderzoek gaat vandaag verder.