De geschiedenis van Cancer Therapy

Cancer is een wijdverspreide ziekte sinds de oudheid, maar pas onlangs hebben de artsen begonnen om de ziekte meer grondig te begrijpen om een ​​breed scala aan therapieën, waaronder chirurgie, bestraling, chemotherapie en andere behandelingen met medicijnen te ontwikkelen. Vroege Cancer Chirurgie

Volgens de American Cancer Society (ACS), zou oude artsen kanker te diagnosticeren en te bedienen om tumoren te verwijderen. Maar als kanker ongeneeslijk omdat het meestal terug na de tumoren werden verwijderd, en ze hadden geen middelen om de verspreiding van de ziekte te stoppen. Eeuwenlang was dit de consensus over de behandeling van kanker. Het was pas in de 19e eeuw veel vooruitgang werd geboekt bij algemene chirurgie, namelijk de ontdekking van de anesthesie in 1846, waarin kankertherapie verbeterd. In de late jaren 1800, chirurgen ontwikkelden kanker operaties aan tumoren en lymfeklieren te verwijderen in de regio van de tumor. William Stewart Halsted geloofde dat het verwijderen van de tumor samen met een grote hoeveelheid weefsel eromheen zijn verspreiding wordt voorkomen, die leidde hem naar de radicale mastectomie in de jaren 1890 te ontwikkelen. Het was pas in de jaren 1970 dat de klinische proeven bewezen dat minder uitgebreide operatie even effectief zou kunnen zijn. Beter begrip van kanker, in combinatie met betere chirurgische instrumenten, mogen artsen om tumoren te verwijderen zonder het vernietigen zo veel gezond weefsel. Zo kan borstkanker worden behandeld door het verwijderen van alleen de kankercellen brok in plaats van de hele borst.

In de jaren 1880, Engels chirurg Stephen Paget geconcludeerd dat kankercellen verspreiden via de bloedbaan naar alle delen van het lichaam, maar waren alleen kunnen groeien in bepaalde organen. Dit begrip van metastase geleid tot behandelingen gebruikt na een operatie om kankercellen die door het hele lichaam had verspreid vernietigen.
Modern Cancer Chirurgie

In het midden van de 20e eeuw, minder invasieve chirurgie met glasvezel en endoscopen is ontwikkeld om tumoren gebruikmakend van buizen ingebracht in het lichaam te verwijderen, afhankelijk van de ACS. Tot het einde van de 20e eeuw, artsen moesten kijkoperatie in de buik of borst om weefselmonsters te nemen om te testen voor kanker uit te voeren. In de jaren 1970, de vooruitgang in echografie, computertomografie (CT-scans), magnetische resonantie beeldvorming (MRI) en positron emissie tomografie (PET-scan) vervangen de noodzaak voor de meeste verkennende operaties omdat ze mogen artsen om te zien in het lichaam en gids biopsienaalden in tumoren van inwendige organen zonder chirurgie. In de late jaren 1990, cryochirurgie begon te worden gebruikt om kankercellen te doden door ze te bevriezen met vloeibare stikstof of zeer koude probe. Recente chirurgische vooruitgang omvatten lasers om tumoren en radiogolven verdampen om kankercellen te doden.
Straling

Volgens de ACS, de ontdekking van de straling in 1896 door Wilhelm Conrad Röntgen was een enorme vooruitgang in de behandeling van kanker. Binnen enkele maanden na de ontdekking werden röntgenstralen worden gebruikt voor de diagnose en binnen drie jaar, werd bestraling in de behandeling van kanker. Volgens de ACS, bestraling begon met radium en laagspanning diagnostische machines. Franse artsen ontdekten dat de dagelijkse doses straling gedurende een aantal weken sterk zou verbeteren therapie resultaten. In het begin van de 20e eeuw, werd radium wordt gebruikt in kleine buisjes voor het inbrengen rechtstreeks in tumoren of lichaamsholten met kanker, die zijn toegestaan ​​voor behandelingen van inoperabele gebieden, zoals de baarmoederhals en het strottenhoofd, volgens de American Society of Radiation Oncology.

Chemotherapie

Volgens de ACS, de Tweede Wereldoorlog soldaten die werden blootgesteld aan mosterdgas gevonden beenmergcellen te hebben beschadigd. Op hetzelfde moment, het Amerikaanse leger werd onderzoek mosterdgas om meer effectieve middelen en beschermende maatregelen te ontwikkelen, en zij vonden dat stikstofmosterd had een aanzienlijke invloed tegen lymfoom. Dit leidde tot de ontdekking van andere middelen die kankercellen gedood door hun DNA te beschadigen. In de jaren 1920, Sidney Farber aangetoond dat de chemische aminopterin geleid tot vergeving van leukemie bij kinderen. Deze chemische stof was de voorloper van methotrexaat, een veelgebruikte behandeling van kanker medicijn vandaag. Sindsdien hebben onderzoekers ontdekt drugs dat blok celgroei en replicatie.

1956, de eerste geregistreerde behandeling van kanker chemotherapie via opgenomen. Langdurige remissies en genezing van de ziekte van Hodgkin en leukemie bij kinderen met chemotherapie werden gemeld in de jaren 1960, en succes met zaadbalkanker in de jaren 1970.
Immunotherapie

Immunotherapie
impliceert medicijnen die de natuurlijke signalen die het lichaam gebruikt om de celgroei reguleren nabootsen. De ACS meldt dat in de jaren 1970, wetenschappers ontdekt hoe de massaproductie van antilichamen tegen chemische bestanddelen van richten op kankercellen, maar het duurde 20 jaar voor de eerste inhibitoren bepalen antilichamen worden goedgekeurd lymfoom en borstkanker. Sindsdien zijn een aantal anderen zijn goedgekeurd, en nog veel meer worden bestudeerd.
Gerichte therapieën

Tot de jaren 1990, bijna alle drugs worden gebruikt om kanker te behandelen gewerkt door het doden cellen die in het proces van het verdelen in nieuwe cellen. Gerichte therapie, echter via de beïnvloeding van de processen die de groei en verspreiding van kankercellen en signalen uitzendt die cellen natuurlijke dood. In de jaren 1960, wetenschappers ontdekten dat kankercellen bevatten abnormale niveaus van groeifactoren, stoffen die cellen bij te groeien en te verdelen vertellen. In de jaren 1980, onderzoekers ontwikkelden gerichte therapieën om groeifactoren te blokkeren. Andere gerichte therapie, angiogeneseremmers, houdt drugs om tumoren te stoppen van het maken van nieuwe bloedvaten die ze nodig hebben om te blijven groeien. Dit concept werd voor het eerst voorgesteld in de jaren 1970, maar de eerste drug werd niet goedgekeurd tot 2004.