De beste manieren om te testen voor HIV

Er zijn een aantal erkende werkwijzen voor het testen op HIV, hetzij door het detecteren van antilichamen tegen het virus of door direct detecteren van het virus genetische code. HIV testen gebeurt in twee stappen: de eerste test is normaal gesproken een enzym immunoassay (EIA of ELISA), terwijl een positief eerste resultaat triggert een gevoeligere bevestigende test. HIV-tests kunnen worden uitgevoerd op bloed, speeksel of urine. Bloed en Oral Fluid Immunoassays

Bloed
en mondelinge-vloeibare MER gebruiken monsters van bloed en orale lichaamssappen, genomen met een naald of een mondelinge zwabber, respectievelijk, en controleren op de aanwezigheid van antilichamen tegen het virus . De resultaten van deze tests kan enkele dagen duren. Rapid versies van deze proeven mogelijk, deze kan screenen op HIV antilichamen in slechts 20 minuten en zo nauwkeurig standaardtests. Alle vormen enzym immunoassay zullen alleen echt positief wanneer de te testen persoon reeds seroconversie (ontwikkelde een detecteerbare hoeveelheid antilichamen tegen HIV), dat er tussen een en zes maanden na infectie.
Urine Immunoassay

Urine
MER's ook testen op de aanwezigheid van antistoffen tegen HIV. Echter, deze tests beschouwd als minder nauwkeurig dan bloed en speeksel testen.
RNA en DNA tests

Tests
kan ook worden gedaan die direct detecteren de aanwezigheid van viraal genetisch materiaal. HIV-DNA-tests te behandelen monsters met reverse transcriptase om viraal RNA zetten in DNA en dan te testen voor deze; deze tests worden gebruikt voor kinderen geboren aan HIV-positieve moeders. Tests die viraal RNA te detecteren worden gebruikt om bloedvoorziening scherm en andere doeleinden van snelle detectie. Deze tests zijn nuttig omdat ze verminderen accurate detectie tot minder dan twee weken, als zij zich niet baseren op de aanwezigheid van een detecteerbaar niveau van antilichamen.
Confirmatietests

Als een positief resultaat wordt geregistreerd gedurende de eerste tijd, is een tweede, meer gevoelige test altijd gedaan. De meest voorkomende van deze is de Western blot, die net als andere tests, controleert op de aanwezigheid van HIV-antilichamen. Een minder vaak voorkomende en duurdere test genoemd in indirecte Fluorescent Antibody test wordt soms ook gebruikt.