In de toestroom van onderwijsfilosofie, is er een groeiende bezorgdheid over de ontwikkeling van de wereldbevolking van kinderen. Met de schijnbaar grote toename van educatieve standaarden en beschikbaarheid van instructie in deze moderne nieuwe wereld, hebben meer en meer kinderen gediagnosticeerd als positief met een soort van dyslectische problemen. Dit is een verontrustende trend, want de nummers die zijn slinkende in de afgelopen decennia een sterke toename gezien als te laat, met meer en meer kinderpsychologen melden dat kinderen zo vroeg als 3 5 jaar oud zijn begonnen met het tekenen van de tonen ontwikkelingsstoornis leerstoornis. Dit is niet te wijten aan de normale evolutionaire theorie achter dyslexie, waarbij de leerstoornis wordt verondersteld te worden ingevoerd bij het leren en instructie is laat geïntroduceerd in de neurologische ontwikkeling fase van de kinderen, die veel problemen en complicaties veroorzaakt. Om de reden achter dit te begrijpen, misschien moeten we een kijkje nauw hebben op de oorzaken en de theorieën achter dyslexie. Bewijs suggereert dat de belangrijkste oorzaken van deze leerstoornis komt voort uit de manier waarop de hersenen informatie verwerken, zoals gesproken en geschreven taal, en hoe dit kan neurologisch worden aangetast door bepaalde factoren die vervolgens ontwikkelen tot dyslexie. Er is geen intelligentie cap voor deze aandoening, zelfs de slimste mensen het potentieel te worden getroffen door deze ziekte. Een van de belangrijkste oorzaken van de aandoening erfelijk is, wat betekent dat hele families kunnen door cyclische dragers van de leerstoornis, het doorgeven van generatie op generatie. Hoewel er veel belangstelling voor dit gebied van dyslexie en zijn schijnbaar genetische focus, is er nog veel geleerd moet worden. Sommige deskundigen hebben een netwerk van cellen die onder de oppervlakte van de hersenen bij dyslectische mensen liegen ontdekt, maar bij normale mensen, wordt het geplaatst langs het oppervlak van de hersenen. Er wordt aangenomen dat nadat ze zijn geboren, zullen de cellen zich van onder de hersenen naar de top, een normale procedure in ontwikkeling kind. Het lijkt erop dat dyslectici, deze cellen niet bewegen, die ectopische cellen in de voorzijde en de linkerkant van de hersenen, gebieden die belangrijk zijn voor het uitvoeren van zaken als lezen en schrijven zijn, wordt een andere plaats in de hersenen, de zogenaamde mango cellulair systeem, een visuele deel van de hersenen dat ons helpt om bewegende objecten te rationaliseren, zijn een stuk kleiner in de hersenen van dyslectische mensen. Echter, in waarheid, deze oorzaken niet ons helpen om de problemen van waarom er een groeiende probleem van dyslexie bij kinderen uit te leggen. Met de toegenomen aantallen, zal meer tijd en moeite te besteden aan therapieën en gestructureerd leren te helpen deze kinderen uit, wat betekent een aanslag op de werelden intellectuele middelen. Deze bijna decentralisatie van de intellectuele geest wijst op een aantal verontrustende signalen, en wat we moeten doen is om het onderzoek voort te zetten om erachter te komen waarom dit fenomeen zich voordoet op alarmerende niveaus. Voordat we kunnen krijgen om de problemen achter een groeiende bevolking van dyslexie kinderen te corrigeren, moeten we eerst weten wat de oorzaak is in de eerste plaats.
