DSM IV Schizofrenie Beschrijving

Schizofrenie is een ernstige psychische ziekte. Terwijl een definitieve oorzaak van schizofrenie nog worden bepaald, is sterk bewijs van een genetische component. Medicatie en therapie kan sterk verminderen van de arbeidsgehandicapten en sociaal ontwrichtende symptomen van de ziekte. Feiten

Schizofrenie
is een hersenaandoening die ongeveer 1,1 procent van de Amerikanen treft elk jaar. Symptomen van schizofrenie verschijnen in de leeftijd van zestien en de twintig. Mannen over het algemeen ervaren de aanvang van de symptomen eerder, vrouwen later. Het is zeldzaam voor een individu te worden gediagnosticeerd met schizofrenie na de leeftijd van vijfenveertig.
Geschiedenis

De symptomen van schizofrenie zijn hele geschiedenis door geregistreerde opgemerkt. Maar het was pas in de late jaren 1800 dat de symptomen werden geclassificeerd als een aparte ziekte. In de 'diagnostische kinderschoenen, schizofrenie werd gedacht dat een vorm van dementie of manische depressie. Het werd later onderscheiden van dementie, omdat het vooral beïnvloed jongere mensen in plaats van de ouderen en van manisch-depressiviteit als gevolg van de consistentie en de levensduur van de ziekte.
Symptomen

Te worden gediagnosticeerd als schizofreen men de AF-criterium moet voldoen aan de DSM-IV. Criterium A's focus ligt op de psychotische symptomen aanwezig in actieve fase schizofrenie: wanen, hallucinaties, onsamenhangende spraak, grovelijk chaotisch of katatoon gedrag en negatieve symptomen (zoals een lekke affect, alogia of avolitie). Behalve aan twee of meer van de kenmerken symptomen in criterium A, een individu moet vertonen eveneens een duidelijke daling in beroepsmatige, relationele of zelfzorg vaardigheden sinds het begin van de aandoening (criterium B). De psychische stoornis (symptomen van de aandoening) moet blijven bestaan ​​(criterium C) gedurende ten minste zes maanden en die zes maanden moet ten minste een maand van de actieve fase symptomen in criterium A.

Criterium D vereist een schizoaffectieve stoornis en stemmingsstoornissen worden geëlimineerd als de oorzaak van de symptomen. Criterium E vereist dat eventuele onderliggende medische aandoeningen worden uitgesloten als de oorzaak van de schizofreen-achtige symptomen. Tenslotte criterium F van de DSM-IV stelt dat als er "een relatie met een pervasieve ontwikkelingsstoornis, de diagnose van schizofrenie mag alleen worden gedaan als prominente wanen of hallucinaties zijn ook minstens minstens een maand aanwezig."

Sub soorten

Schizofrenie
kunnen worden ingedeeld in subtypes. De eerste is het paranoïde type. De primaire functie van het paranoïde type is de aanwezigheid van wanen of hallucinaties. Deze wanen en hallucinaties zijn meestal vervolging in de natuur. Het tweede subtype van schizofrenie is het ongeorganiseerd type. Dit subtype wordt gekenmerkt door onsamenhangende spraak en gedrag en een vlakke of ongepaste affect. De derde is het catatonische type. Dit type wordt bepaald door immobiliteit, overdreven motorische activiteit, starre houding, mutisme, eigenaardige houding, echolalie en echopraxie. De vierde subtype is de ongedifferentieerde type. Dit subtype is een catchall categorie voor de persoon die voldoet aan criterium A eisen, maar niet in een van de andere subtypen vallen. De uiteindelijke subtype van schizofrenie de residuele type. De resterende subtype wordt gebruikt wanneer er een voorgeschiedenis van ten minste een episode van schizofrenie, maar de huidige ziektebeeld vertoont geen actieve psychotische symptomen. De diagnose van de residuele subtype vereist ook actueel bewijs van negatieve symptomen of twee of meer criterium A symptomen.
Prognose

De DSM-IV stelt dat het tijdstip van aanvang kan bepalen het verloop en de ernst van de ziekte. Bijvoorbeeld, mannen hebben meestal een eerder begin dan vrouwen. Vanwege het eerder optreden (en de onderbreking van ontwikkelingsvoortgang), kunnen mannen hebben een ingewikkelder prognose dan vrouwen die meer tijd om de cognitieve en coping middelen die nodig zijn om de ziekte effectief te beheren te ontwikkelen hebben gehad. Er is geen behandeling voor schizofrenie. Echter, kan medicatie therapie een positieve en kritische verschil in de ernst van de ziekte te maken.