DNA schade veroorzaakt door hypertensie

Hypertensie, vaak aangeduid als gewoon hoge bloeddruk, verwijst naar de toestand waarin de druk van het bloed op een verhoogd niveau blijft. Wanneer deze druk blijft gedurende langere tijd, kan de werkelijke DNA schade ontstaan. De meeste van deze schade in verband met de overdracht van zuurstof en reactieve zuurstof ionen in het lichaam, waardoor een zogenaamde oxidatieve stress. Echter, andere vormen van DNA schade ontstaan ​​door aanhoudende hypertensie, gevraagd andere beschadigingen in het systeem. Arteriële Damage

Van alle schade veroorzaakt door hypertensie, arteriële schade is een van de meest voorkomende. Maar arteriële schade niet alleen op het oppervlak van de slagaders, kan het ook gebeuren binnen het feitelijke DNA van de cellen. Als iemand leeft met hypertensie kan het lichaam gaan door oxidatieve stress produceren wat wordt aangeduid als oxidatieve DNA schade. Dergelijke schade kan veroorzaken laesies of breuken in het DNA van een cel. Indien dit gebeurt in de cellen van de bloedvaten, begint het proces van atherosclerose, die een verdikking van de arteriële wanden, plaatsvinden.
Spier Damage

Vaak bij de arteriële schade is gespierd schade in het hart. Wanneer een persoon lijdt aan hoge bloeddruk, vooral voor een langere tijd, kan DNA schade ontstaan ​​in de cardiomyocyten - gewoonlijk aangeduid als de spieren van het myocardium - door oxidatieve stress. Als de DNA-schade optreedt, kan de feitelijke structuur van deze spieren wijzigen dikker en minder flexibel dan normaal. Na verloop van tijd, deze verdikking van invloed op de algemene functie van het hart, waardoor het moeilijker wordt voor dit orgel om bloed te laten circuleren.
Bloedsomloop Damage

Verhoogde bloeddruk kan ook een negatieve invloed op de werkelijke DNA van de bloedvaten. Als het lichaam ervaart oxidatieve stress, de reactieve zuurstof ionen, die van nature in het lichaam, kan het DNA van de bloedvaten beschadigen, waardoor deze vasospams ervaren. Vasospasms zijn kleine spasmen die plaatsvinden in de bloedvaten. Deze gebeurtenis leidt vaak vaatvernauwing, dat is de medische term voor de verdikking van de bloedvaten.
Immune Damage

Wanneer de bloeddruk blijft escaleren, kan DNA-schade beginnen plaats te vinden binnen de lymfocyt, of een type witte bloedcel, van het lichaam. En omdat lymfocyten deel uitmaken van een gezond immuunsysteem, elke DNA-schade die ontstaat in de cellen kan een persoon immuunrespons beïnvloeden. Dit kan echter DNA beschadiging van de lymfocyten ook bijdragen aan concentrische hypertrofie van een orgaan, dat een verdikking van de wanden.
Nierschade

Hoge bloeddruk kan
produceren ook bepaalde DNA schade in de cellen van de nier. Ook dit is een gevolg van oxidatieve stress. Aangezien de reactieve zuurstof ionen interactie met het DNA, kunnen ze breuken of laesies zijn binnen de cellen van de tubulus, dat deel uitmaakt van het filtratiesysteem van de nieren. Wanneer de filtratie wordt beïnvloed, kan afval zich in het lichaam en veroorzaken nierfalen.
Overwegingen

Omdat schade in het DNA heeft plaatsgevonden betekent niet dat de cellen worden blijvend aangetast. Je lichaam is uitgerust om DNA-reparatie-enzymen die letsel of wijziging geleden in een cel kan veranderen produceren. Zoals de wetenschap steeds na te streven, worden meer en meer ontdekkingen gedaan om daadwerkelijk te behandelen beschadigd DNA en maken deze cellen meer resistent tegen letsel.