Chelatietherapie voor Alzheimer

Hoewel de reguliere geneeskunde neemt een nogal negatief tegenover de beweringen dat chelatietherapie is de panacee voor vrijwel alle kwalen van de wereld, is een aantal aanwijzingen die te zien zijn dat chelatietherapie in staat zijn om patiënten met veroudering gerelateerde ziekten, waaronder de ziekte van Alzheimer te helpen . De positieve rapporten zijn gebaseerd op recente McGill University studies die aantonen clioquinol, een antiprotozoaire medicijn dat ook chelerende eigenschappen, in staat zijn om schade door Huntington, Parkinson en Alzheimer ziekten keren. De ziekte van Alzheimer Ziekte

Alzheimer
is de meest voorkomende oorzaak van dementie, volgens MedlinePlus. The Merck Manual of Health & Aging schat dat de ziekte beïnvloedt tot 30 procent van alle volwassenen in de leeftijd van 85. Hoewel de oorzaak van de ziekte is onbekend, medische onderzoekers vermoed dat het een combinatie van omgevingsfactoren en genetica. Het is echter niet bekend welk omgevingsfactoren zijn betrokken. Een ding over de ziekte van Alzheimer is vrij duidelijk. De grootste risicofactor is leeftijd, zoals aangegeven door de hoge incidentie van de ziekte onder ouderen. Er is geen remedie voor de ziekte van Alzheimer, hoewel sommige medicijnen lijken te vertragen de voortgang van de ziekte in ten minste sommige patiënten.
Chelatietherapie

chelatietherapie, door de VS goedgekeurd Food and Drug Association voor de behandeling van zware metalen vergiftiging, is ontworpen om deze toxische stoffen uit het lichaam te verwijderen. Dit wordt gedaan door de introductie van chelerende verbindingen in het lichaam, die vervolgens binden aan zware metalen zoals ijzer, lood, cadmium, zink en kwik te elimineren en dus via de urine. Historisch gezien is de meest gebruikte chelaterende verbinding is ethyleendiaminetetraazijnzuur (EDTA).

Echter andere chemische verbindingen ook chelerende eigenschappen. Een dergelijke verbinding, clioquinol, werd gebruikt voor decennia als een gastro-intestinale antiprotozoaire medicijn in Azië en Europa, maar van sommige markten werd ingetrokken na wijdverspreide bijwerkingen werden gemeld in Japan. Uit een recente studie blijkt dat clioquinol helpt patiënten met Alzheimer. Hoe zij dat doet is onzeker, hoewel de onderzoekers geloven dat het iets te maken met het vermogen van clioquinol om metalen cheleren heeft.
Baanbrekende studie

Onder leiding van Siegfried Hekimi, een team van onderzoekers aan de McGill University in Montreal's uitgevoerde dierproeven om de effecten van verschillende stoffen te verkennen op een mitochondriaal enzym bekend als CLK-1, een eiwit nauw verbonden met het verouderingsproces. Ze ontdekten dat clioquinol vermindert activiteit door CLK-1, die ook informeel bekend als "klok-1."

In een artikel in de 15 oktober 2008, nummer van het Journal of Biological Chemistry, Hekimi en andere leden van zijn team gemeld dat "clioquinol remt de activiteit van zoogdieren CLK-1 in gekweekte cellen, die een remming van ijzer of kobalt kationen [positief geladen ionen] kan worden geblokkeerd, wat suggereert dat chelatie betrokken is bij het werkingsmechanisme van clioquinol op CLK-1. "

basis van hun laboratoriumbevindingen Hekimi en zijn collega's opgemerkt dat het vermogen clioquinol vertragen CLK-1 activiteit kan worden gebruikt om de voortgang vertragen of voorkomen van dergelijke leeftijdsafhankelijke neurodegeneratieve ziekten zoals de ziekte van Alzheimer, Huntington en Parkinson. Zij beweren ook dat hun bevindingen "ondersteunen de hypothese dat farmacologisch richten veroudering-geassocieerde eiwitten kunnen helpen verlichten van leeftijd-afhankelijke ziekten."