Beenmergtransplantatie Graft versus Host

Patiënten met leukemie of andere bloedziekten moeten soms een beenmergtransplantatie te helpen bij de behandeling of de terugval van hun ziekte te voorkomen. Graft-versus-host ziekte (GVHD) is een mogelijke complicatie van beenmergtransplantatie. Het kan acuut of chronisch zijn en is, in essentie, het teken van een strijd tussen de kankerpatiënt (host) en de donor beenmerg (graft). Bone Marrow

Beenmerg
is een sponsachtig materiaal in botten. Het merg in bepaalde botten, zoals de heupen, bevat stamcellen die verantwoordelijk zijn voor de productie van bloedcellen. Deze bloedcellen zijn witte bloedcellen, die infecties te bestrijden, rode bloedcellen, die zuurstof transporteren, en bloedplaatjes, die bloed kan stollen. Soms stamcellen abnormale cellen. In leukemie, bijvoorbeeld, het beenmerg produceert abnormale witte bloedcellen die te snel groeien en niet stoppen met groeien, wat resulteert in levensbedreigende bloedarmoede, bloedingen en infecties.
Beenmergtransplantatie

Artsen> kiezen er soms voor om beschadigde beenmerg te vervangen door gezond beenmerg via een beenmergtransplantatie (BMT) aan bloedkanker, zoals leukemie te behandelen. Om dit te bereiken, ze eerst gebruik chemotherapie of straling op het zieke beenmerg vernietigen. In sommige gevallen echter, deze vernietiging gewoon een bijproduct van de behandeling van kanker, waardoor de behoefte aan BMT. Zodra ze de beschadigde beenmerg hebben uitgeroeid, artsen introduceren gezonde merg via de bloedbaan. Als de transplantatie slaagt, zal het nieuwe beenmerg engraft en beginnen met het maken van normale bloedcellen.
Donor

Sommige patiënten kunnen gezonde beenmerg van hun eigen land bieden tijdens een remissie. Beenmerg geoogst gedurende deze tijd wordt opgeslagen voor later gebruik, bekend voor autologe transplantatie. In de meeste gevallen, beenmerg afkomstig van verwanten of anonieme donor (allogene transplantatie). Na het uitvoeren van speciale bloedtesten, waaronder DNA-matching, artsen zorgvuldig algemene gezondheid, leeftijd en andere relevante factoren te herzien om de best mogelijke donor match voor de patiënt te vinden.
Graft versus Host

Ondanks voorzorgsmaatregelen om de beste match beschikbare vinden, kan GVHD optreden na BMT, wanneer de graft (gedoneerde beenmerg) verwerpt de gastheer (lichaam patiënt). Het maakt gebruik van T-cellen naar de weefsels en organen van het lichaam van de gastheer aan te vallen in een poging af te weren wat het ziet als een buitenlandse invasie. Acute GVHD kan plaatsvinden binnen drie maanden na transplantatie en komt vaker voor bij patiënten die transplantaties van niet-verwante donoren. Chronische GVHD kan vele maanden ontwikkelen tot jaren na een transplantatie. Het kan voorkomen in de huid, lever, ogen, mond, longen, maag of de neuromusculaire of urinewegen. UCSF Children's Hospital (ucsfchildrenshospital.org) meldt een 10 tot 20 procent kans op overlijden van GVHD.
Symptomen /Waarschuwing

Symptomen van GVHD tonen
in het getroffen gebied. Als de ogen zijn betrokken, kan conjunctivitis, droogheid, irritatie en jeuk optreden. Op de huid, kan huiduitslag en jeuk ontwikkelen. Geelzucht of zwelling van de buik kan lever betrokkenheid signaleren. Verlies van eetlust, krampen en diarree kunnen wijzen op de maag wordt aangetast. Witte vlekken in de mond of overgevoeligheid voor bepaalde voedingsmiddelen kan wijzen GVHD. Patiënten dienen onmiddellijk voor dergelijke symptomen of als ze last koorts of andere tekenen van infectie contact opnemen met hun arts.