Basis van Nucleaire Geneeskunde Technologie

Nucleaire geneeskunde is een diagnostische beeldvormende techniek die wordt bereikt door het aanbrengen van een radioactieve isotoop voor een dragende moleculaire verbinding. Het radionuclide wordt geïnjecteerd of ingeslikt, stroomt naar de gewenste orgel via de drager en zendt gammastraling die vervolgens worden opgepikt door een scanner. Geschiedenis

Volgens de Society of Nuclear Medicine, de wortels van de nucleaire geneeskunde kan worden herleid tot de late 19de eeuw, maar de meest significante vooruitgang geboekt in de afgelopen 20 jaar.

Voordelen

Nucleaire geneeskunde
houdt voordelen ten opzichte van andere methoden, omdat de resultaten zijn meer dan alleen visueel. Bijvoorbeeld, cardiale scans kunnen artsen om de functionaliteit van het hart om te bepalen of er een abnormaliteit aanwezig kan zijn.
Isotopen

Een verscheidenheid van radionucliden worden gebruikt om voeren scans. Enkele veel voorkomende voorbeelden zijn technetium, xenon, gallium, indium en jodium.
Straling

Er is vaak een stigma verbonden aan straling en de negatieve effecten op mens, maar de radionucliden gebruikt in de nucleaire geneeskunde release een nominaal bedrag van straling. Voorzorgsmaatregelen hoeven alleen te worden genomen voor een select aantal procedures.
Therapie

Momenteel is het gebruik van nucleaire geneeskunde als therapeutisch hulpmiddel is vrij beperkt. Volgens de Radiological Society of North America, de meest voorkomende toepassing is jodium therapie voor hyperthyreoïdie.