Antilichaam Opsporing Methodes

Wanneer artsen en onderzoekers zijn onderzoek naar een ziekte, een belangrijke factor moeten identificeren is antilichamen. De aanwezigheid van antilichamen in het bloed of in een schotel van cellen in een laboratorium geeft een reactie op vreemde indringers zoals bacteriën of virusdeeltjes. Verschillende manieren bestaan ​​om te screenen op antilichamen, die allemaal afhankelijk zijn geavanceerde apparatuur. Kleuring en sterven

Misschien is de eenvoudigste manier om antilichamen te identificeren op cellen is door te kijken naar hen onder een microscoop. Biologisch onderzoek bedrijven hebben kleurstoffen en vlekken die specifiek merk een gericht antilichaam aangemaakt. Zodra de onderzoeker een kleurstof om de cellen toegepast, kunnen ze kijken naar het monster met een microscoop. De antilichamen opvallen tegen de achtergrond van andere cellulaire componenten dankzij de kleurstof.
Enzyme-Linked immunosorbenstest

Enzyme-linked immunosorbent assay
, of ELISA, is een andere manier om antilichamen te identificeren. Bij deze techniek wordt een wetenschapper typisch zoekt een specifiek antilichaam in een monster. Hij koopt een commercieel geproduceerde antigen, een eiwit dat expliciet bindt aan een specifiek antilichaam. Zodra hij voegt het monster aan het antigen oplossing, zoekt hij naar enzymen die binding van het antigeen, wat suggereert dat het antilichaam in kwestie moet in de steekproef signaleren.
Immunoprecipitatie

Immunoprecipitatie
werkt veel op dezelfde wijze als ELISA. Een wetenschapper neemt een monster, hetzij bloed van een patiënt of een schotel van cellen gekweekt voor proeven en blootstelt aan een antigeen. Daarna voegt ze ander punt, een eiwit dat het antilichaam verbonden met de antigeen van oplossen in vloeistof, zoals water beschermt. Ze wast dan is het gehele monster. Na het wassen, alleen de antilichaam-antigen complex blijft.