Een antibioticum is een chemische stof die door of afgeleid van micro-organismen (dwz ziektekiemen zoals bacteriën en schimmels of insecten). Antibiotica behoren tot de meest voorgeschreven medicijnen in de moderne geneeskunde. Antibiotica genezen ziekte door het doden van de bacteriën of door bacteriële voortplanting en groeiremming. Sommige antibiotica kunnen worden gebruikt om een breed scala van infectieziekten en staan bekend als breed-spectrum antibiotica. Anderen zijn alleen effectief tegen een aantal soorten bacteriën en zijn smal spectrum antibiotics.Bacterial resistanceThe behandeling van infectieziekten wordt aangetast door de ontwikkeling van antibiotica-resistente stammen van microbiële pathogenen genoemd. Antibiotica-resistente bacteriën zijn bacteriën die niet gedood kunnen worden door algemeen gebruikte antibiotica. Als bacteriën worden blootgesteld aan dezelfde antibiotica steeds, diverse biochemische reacties vinden plaats binnen deze bacteriën. Deze processen kunnen houden antibiotica uit de cel, veranderen de doelstelling van het geneesmiddel of de antibiotica waardoor bacteriën uit te schakelen om te veranderen en niet langer worden beïnvloed door deze drug. De snelle verspreiding of de ontwikkeling van resistentie tegen antibiotica kan standaard empirische behandeling van veel infectieziekten compromitteren. Resistente bacteriën niet reageren op antibiotica en blijven infectie. Inderdaad, de grootste bedreiging voor een succesvolle antibiotische dekking, en dus ook de drijvende kracht achter de zoektocht naar nieuwe therapieën, is de evolutie en verspreiding van antibiotica resistance.Beta-lactamasen zijn enzymen geproduceerd door sommige bacteriën en zijn verantwoordelijk voor hun resistentie tegen bèta-lactam antibiotica zoals penicillines, cefalosporines, cephamycins en carbapenems. Beta-lactam antibiotica worden vooral gebruikt om een breed spectrum van gram-positieve en gram-negatieve bacteriën. Vaak beta-lactam antibiotica gecombineerd met bacteriële bèta-lactamase remmers te kunnen behandelen infecties veroorzaakt door bacteriën resistent tegen beta-lactam antibiotica (bijvoorbeeld ampicilline /sulbactam, ticarcilline /clavulanaat, amoxicilline /clavulaanzuur, piperacilline /tazobactam, etc ). Tegenwoordig zijn deze gecombineerde geneesmiddelen worden volgende generatie antibiotica genoemd. Soorten antibioticsThere zijn veel verschillende soorten antibiotica. De soort antibiotica voorgeschreven afhankelijk van het type infectie en welke antibiotica is bekend dat effective.The hoofdklassen van antibiotica omvatten: macroliden aminoglycosiden cefalosporinen Fluoroquinolones penicillinen tetracyclinen CarbapenemsMacrolides Macroliden zijn erytromycine-achtige antibiotica. Ze worden gebruikt om luchtwegen, genitale, maagdarmkanaal, zacht weefsel infecties veroorzaakt door gevoelige stammen van specifieke bacteriën. Sommige van de meer recente toevoegingen aan de macrolide groep zijn azitromycine en claritromycine. Ze werken op dezelfde manier als de andere macroliden, maar zijn meestal effectiever met minder bijwerkingen. De meest voorgeschreven macroliden zijn: erytromycine, claritromycine, azitromycine (een van 's werelds best verkochte antibiotica), roxitromycine Aminoglycosiden De aminoglycosiden zijn gerelateerd bactericide antibiotica, die gebruikt worden om infectieziekten veroorzaakt door Gram-negatieve bacteriën. Het nut van aminoglycosiden zoals antibacteriële middelen komt voort uit hun specifieke karakter van de actie. Soms antibiotica worden gebruikt samen met penicillines of cefalosporines efficiëntere aanval op de bacteriën geven. Aminoglycosiden werken prima, maar bacteriën kunnen de weerstand krijgen tot hen. Deze antibiotica worden ingespoten en kan niet door de mond omdat ze gemakkelijk afgebroken in de maag en verliezen hun werking. In het algemeen worden aminoglycosiden gegeven voor korte time.The meest voorgeschreven aminoglycosiden omvatten: amikacine (heeft een hoge weerstand tegen bacteriële inactivering), gentamicine, kanamycine, neomycine, streptomycine, tobramycine. Cefalosporines cefalosporines bestrijken een breed scala van organismen, zijn eenvoudig te beheren en over het algemeen goed verdragen. Dat is waarom ze zijn de meest gebruikte klasse van antibiotica. Cefalosporinen gerelateerd aan penicillines en samengevoegd op basis van een gemeenschappelijk structureel kenmerk, de beta-lactam ring. Op basis van hun spectrum van antimicrobiële activiteit cefalosporines worden gegroepeerd in generaties. De latere generatie cefalosporinen hebben een grotere gramnegatieve antimicrobiële eigenschappen en groter effect tegen resistente bacteria.Cephalosporins worden gebruikt voor de behandeling van longontsteking, keelontsteking, stafylokokbesmettingen, tonsillitis, bronchitis, middenoorontsteking, verschillende soorten huidinfecties, gonorrhea.The meest-voorgeschreven cefalosporinen zijn: Eerste generatie: cephazolin; cefadroxil; cephalexin; cephradineSecond generatie: cefaclor; cefamandol; cefonicid; ceforanide; cefuroximeThird generatie: cefotaxim; cefixime; cefpodoxime; ceftazidime; cefdinir, cefoperazoneFourth generatie: cefepime; cefpirome Fluoroquinolonen Fluoroquinolonen zijn breed-spectrum (effectieve tegen vele bacteriën) antibiotica, die vertonen concentratie-afhankelijke bacteriedodende werking. Fluoroquinolonen worden gebruikt om de meeste voorkomende urineweginfecties, bacteriële prostatitis, huidinfecties en infecties van de luchtwegen (zoals longontsteking, sinusitis, bronchitis, enz.) De meest voorgeschreven fluoroquinolones zijn te behandelen: ciprofloxacine; gatifloxacin, levofloxacine, gemifloxacine, ofloxacine; trovafloxacine PenicillinsFor leeftijden, artsen en wetenschappers waren op zoek naar iets om ziektekiemen te doden zonder nadelige gevolgen voor de patiënten. Ontdekt door Alexander Fleming in 1929, penicilline was het eerste antibioticum om te kunnen bieden deze action.Penicillins worden gebruikt om huidinfecties, tandheelkundige infecties, oorinfecties, urineweginfecties, luchtweginfecties, gonorroe. Om de efficiëntie van het geneesmiddel te verbeteren, worden soms gecombineerd met penicillinen andere bestanddelen genoemd beta-lactamase inhibitors, die penicilline tegen destructieve bacteriële enzymes.The meest voorgeschreven penicillinen: amoxicilline, ampicilline - is uitgebreid gebruikt om bacteriële infecties te behandelen; ampicillin/sulbactam- combinatie van ampicilline en sulbactam, een remmer van bacteriële beta-lactamase; pipperacillin; piperacilline /tazobactam, oxacilline, penicilline. Tetracyclines tetracyclinen zijn een familie van breedspectrumantibiotica dat tegen vele soorten bacteria.Tetracyclines actief zijn worden gebruikt bij de behandeling van infecties van de luchtwegen, Streptococcus pneumonia, sinussen, middenoor, urinewegen, darmen en ook bloedzweerbesmetting, gonorroe, plaque, malaria elefantiasis, cholera en others.The meest voorgeschreven tetracyclines zijn: tetracycline, doxycycline, minocycline (heeft een breder spectrum dan de andere leden van de groep) CarbapenemsCarbapenems zijn lid van de beta-lactam familie van antibiotica.. Ze zijn werkzaam tegen veel belangrijke Gram-positieve en Gram-negatieve pathogenen (breedspectrumantibiotica). Een van de belangrijkste kenmerken van carbapenemantibiotica is hun hoge weerstand tegen verschillende bètalactamasen. Al deze eigenschappen maken carbapenems meest significan klasse van antibiotica momenteel in klinische use.The meest voorgeschreven carbapenems: meropenem-breed-spectrum antibacterieel effectief tegen een grote verscheidenheid van microorganismen, imipenem-een breed spectrum van activiteit tegen aërobe anaerobe Gram positieve als Gram negatieve bacteriën, imipenem/cilastatin- een breed spectrum beta-lactam antibioticum die gelijke hoeveelheden van imipenem en cilastatine toevoeging cilastatine voorkomt renale inactivatie van imipenem, waardoor effectievere antibiotica (imipenem weerstaat acties van vele . enzymen die de meeste andere penicillines en penicilline-achtige geneesmiddelen) degraderen Hoe antibioticsAntibiotics gebruiken meestal oraal ingenomen, maar ze kunnen ook worden toegediend door injectie, of direct op het aangetaste gedeelte van het lichaam. De meeste antibiotica beginnen om een effect op een infectie hebben binnen een paar uur na consumptie. Het is belangrijk om te onthouden om het hele verloop van de medicatie om de infectie te voorkomen dat terug te voltooien.
