Angststoornissen bij kinderen

Kinderen met onbehandelde angststoornissen hebben meer kans op problemen hebben op school, om maatschappelijke vraagstukken te ervaren en aan drugs en alcohol misbruik. Kinderen met angststoornissen kunnen proberen om zich te behandelen met medicijnen of alcohol of drugs, zoals marihuana. Angststoornissen kan worden geactiveerd door een stressvolle gebeurtenis, zoals het verplaatsen naar een andere staat, maar ze kunnen ontwikkelen zonder een grote trekker ook. Gegeneraliseerde angststoornis

Angststoornissen
zijn een van de meest voorkomende vormen van psychische stoornissen bij kinderen en tieners. Gegeneraliseerde angststoornis wordt gekenmerkt door overmatige zorgwekkend, rusteloosheid, slapeloosheid, moeite met concentreren op school, een prikkelbare stemming, een laag zelfbeeld en psychosomatische klachten zoals buikpijn en hoofdpijn. Deze kinderen maken veel meer dan het gemiddelde kind over hun schoolprestaties, volmaakt en hoe ze worden waargenomen door hun collega's.
Scheiding angststoornis

Volgens de National Mental Health Information Center, ongeveer 1 op de 25 kinderen lijdt aan verlatingsangst stoornis. Deze aandoening komt het meest voor bij kinderen van 7 tot 9 jaar. Een kind met deze aandoening kan weigeren om naar school te gaan, kampen of kinderopvang, turn down uitnodigingen voor logeerpartijtjes met vrienden, zorgen over de veiligheid van haar ouders en de vraag om te slapen met haar ouders. Sommige kinderen met deze stoornis ook last van een depressie.
Specifieke fobieën

Een kind dat is extreem bang voor stormen, hoogten, dieren, water of worden omsloten in een kleine ruimte lijdt aan een specifieke fobie. De fobie wordt gekenmerkt als intense en irrationele, en het moet gedurende ten minste zes maanden voor het kind om deze diagnose te ontvangen aanwezig zijn. De fobie interfereert meestal met het dagelijks leven van het kind. Zo kan een kind dat bang is voor honden weigeren om naar huis van een vriend die heeft een hond of kan elke keer als hij ziet een hond, terwijl buiten.
Sociale angststoornis
paniek

Een kind met een sociale angststoornis wordt zeer angstig in de prestaties situaties, zoals het geven van een presentatie in de klas en angsten sociale situaties. Dit kind waarschijnlijk zit alleen bij de lunch, liever alleen werken in de klas, neemt niet deel aan discussies in de klas, heeft een moeilijke tijd het maken en onderhouden van vrienden en is bezorgd over het feit dat verlegenheid gebracht in het bijzijn van anderen. Een kind dat lijdt aan deze aandoening heeft ook fysieke symptomen zoals zweterige handpalmen en een race hart wanneer geplaatst in sociale situaties.
Paniekstoornis
p Het is onwaarschijnlijk, maar mogelijk , voor een kind te lijden paniekstoornis, die wordt gekenmerkt door ten minste twee paniekaanvallen en ten minste een maand van belang dat het kind zal lijden aan een aanval. Volgens Anxiety Disorders Association of America, een paniekaanval wordt gekenmerkt door ten minste vier van de volgende symptomen: "een gevoel van dreigend gevaar of onheil, de behoefte om te ontsnappen, hartkloppingen, zweten, beven, kortademigheid of een verstikkende gevoel, een gevoel van verstikking, pijn of ongemak op de borst, misselijkheid of buikpijn, duizeligheid of een licht gevoel in het hoofd, depersonalisatie, een angst om de controle te verliezen of gek, een angst om te sterven, tintelingen, rillingen of opvliegers. "


Behandeling

Angststoornissen
worden behandeld met individuele therapie, gezinstherapie, medicatie en biofeedback. Soms is een kind een combinatie van deze behandelingen moeten de angststoornis effectief verhelpen. De behandeling is ook afhankelijk van het type angststoornis het kind lijdt. De meest voorkomende vorm van therapie voor de behandeling van kinderen met angststoornissen is cognitieve gedragstherapie, die helpt het kind te onderzoeken haar gedachten, gevoelens en behaviors.If u denkt dat uw kind lijdt aan een angststoornis, moet je haar geëvalueerd door een erkende geestelijke gezondheidszorg. De geestelijke gezondheidszorg zal uw kind een diagnose geven, raden behandeling en onderwijzen u over de aandoening en hoe u uw kind kunt helpen.