ADD symptomen en hoe hulp te krijgen

Als jeugd ontwikkelingsstoornis, wordt attention deficit disorder (ADD) geschat door het Center for Disease Control te beïnvloeden van 3 tot 7 procent van de kinderen in de VS symptomen van ADD zijn onoplettendheid, rusteloosheid, onvermogen om zich te concentreren of concentraat en hyperactiviteit. Deze symptomen kunnen negatieve invloed hebben op een kind het vermogen om te functioneren in de sociale en de klas instellingen. Aangezien er geen medische test voor ADD, observatie van gedrag is de enige manier om een ​​diagnose te stellen. Symptomen

De symptomen van ADD zal variëren van persoon tot persoon. Zij kunnen een onvermogen om zich te concentreren of richten, waardoor het moeilijk taken. Onoplettend gedrag, zoals het gemakkelijk afgeleid of de focus te verliezen op een gesprek, is ook een teken. Moeilijkheden in de organisatie en follow-up met taken kunnen ook tekenen van ADD.

Hyperactiviteit en impulsiviteit
zijn ook symptomen van ADD. Deze zijn te zien in een dergelijk gedrag als non-stop praten, moeite met stille activiteiten, en overmatige beweging, zoals hardlopen of friemelen. De patiënt kan moeite zijn of haar beurt te wachten hebben of kunnen schreeuwen antwoorden op een ongelegen moment. Deze gedragingen kunnen leiden tot een verstoring in dergelijke instellingen als een klaslokaal.
Diagnose

De diagnose van ADD
houdt het observeren van de patiënt in zowel klinische als alledaagse instellingen, zoals het huis of in de klas. Voor een positieve diagnose, moeten de symptomen aanwezig zijn geweest voor zes maanden of meer in twee of meer instellingen en moet hebben vóór de leeftijd van 7 aanwezig geweest, en andere aandoeningen moeten worden uitgesloten.

De patiënt moet vertonen zes of meer zichtbare of onoplettendheid of hyperactiviteit en impulsiviteit voor een positieve diagnose mogelijk maken. Symptomen moet zijn storend en niet geschikt voor de ontwikkelingsfase van de patiënt. Op basis van het aantal symptomen en de wijze waarop zij worden tentoongesteld, kan een patiënt worden gediagnosticeerd met een van de verschillende types van ADD.
Behandelingen

Omdat ADD is een neurologische aandoening, de behandeling is niet beperkt tot medicatie, maar dat is een mogelijkheid. Gedrag strategieën kunnen worden onderwezen aan de ouders van een kind getroffen door ADD, en scholen kunnen ook de uitvoering van deze strategieën om te helpen een kind te voeren

Medicijnen
dat behandelen ADD vallen in twee categorieën:. Stimulerende middelen en niet-stimulerende middelen. Stimulerende middelen zoals methylfenidaat, ook wel bekend als Ritalin, worden veel gebruikt voor de behandeling van ADD. Niet-stimulerende middelen werden goedgekeurd voor de behandeling van ADD in 2003, op dit moment, de enige goedgekeurde niet-stimulerende behandeling is het medicijn atomoxetine, ook wel bekend als Strattera

Gedragstherapie
kan worden gebruikt om een ​​gevoel van stabiliteit geven.. Het creëren van een huishouden routine, bijvoorbeeld, kan het kind om te weten wat te verwachten en wanneer het te verwachten, het verminderen van de noodzaak van volledige concentratie op taken. In combinatie met effectieve discipline en oudertraining, is gedragstherapie blijkt een succesvolle ADD behandeling zijn.

In dezelfde geest, klaslokaal betrokkenheid gebruikt ook de oprichting van routine, zoals het maken van een huiswerk-systeem of map. Deze strategieën worden gecombineerd met positieve bekrachtiging en de counselor of psycholoog betrokkenheid om een ​​goede omgeving voor het kind die heeft ADD creëren.