Body mass index (BMI) is een maatstaf voor lichaamsvet op basis van lengte en gewicht. Het wordt berekend door het gewicht van een persoon in kilogram te delen door het kwadraat van zijn lengte in meters. De reden waarom de lengte in de BMI-formule in het kwadraat wordt gesteld, is omdat er rekening mee wordt gehouden dat langere mensen doorgaans meer spiermassa hebben dan kleinere mensen, en dat spieren meer wegen dan vet. Dit betekent dat langere mensen meer kunnen wegen zonder overgewicht of obesitas te hebben. Door de lengte in de BMI-formule te kwadrateren, wordt er bij de berekening meer gewicht aan de lengte toegekend, wat ervoor zorgt dat de BMI een nauwkeurigere maatstaf voor lichaamsvet is voor mensen van alle lengtes.

Een persoon die bijvoorbeeld 1,83 meter lang is en 81,6 kilogram weegt, heeft een BMI van 23,9. Dit wordt beschouwd als een normaal gewicht voor deze persoon. Als deze persoon echter slechts 1,52 meter lang zou zijn, zou zijn BMI 31,1 zijn, wat als zwaarlijvig wordt beschouwd. Dit komt omdat de kleinere persoon minder spiermassa heeft dan de langere persoon, waardoor het waarschijnlijker is dat zijn gewicht te wijten is aan vet.

Het kwadrateren van de hoogte in de BMI-formule helpt ook om van BMI een meer consistente maatstaf voor lichaamsvet te maken voor mensen met verschillende lichaamsvormen. Een persoon die erg gespierd is, kan bijvoorbeeld een hoge BMI hebben, zelfs als hij geen overgewicht of obesitas heeft. Dit komt omdat spieren meer wegen dan vet. Door de hoogte in de BMI-formule te kwadrateren, wordt het speelveld gelijker gemaakt voor mensen met verschillende lichaamsvormen en wordt ervoor gezorgd dat de BMI voor iedereen een nauwkeurigere maatstaf voor lichaamsvet is.