De belangrijkste manier om milde tot ernstige symptomen van zenuwgassen te verzachten of te behandelen is de toediening van tegengiffen . Tegengiffen zijn medicijnen die de effecten van zenuwgassen kunnen neutraliseren of tegengaan door zich eraan te binden en te voorkomen dat ze in wisselwerking treden met hun doellocaties in het lichaam. Dit kan helpen de symptomen van zenuwgasvergiftiging om te keren en verdere schade aan het zenuwstelsel te voorkomen.

Er worden vaak twee hoofdtypen tegengiffen gebruikt voor zenuwgasvergiftiging:

Cholinergische antidota: Deze tegengiffen, zoals atropine en pralidoxime (PAM), werken door de effecten van zenuwgassen op de muscarine- en nicotine-cholinoreceptoren in het zenuwstelsel te blokkeren. Atropine blokkeert de muscarine-effecten, die symptomen kunnen veroorzaken zoals bradycardie, hypotensie en bronchoconstrictie, terwijl pralidoxim het acetylcholinesterase-enzym reactiveert dat wordt geremd door zenuwgassen, waardoor de normale functie van neuromusculaire verbindingen mogelijk wordt gemaakt.

Oximes: Oximes, zoals pralidoxime (2-PAM) en obidoxime (Toxogonin), zijn een andere klasse van tegengiffen die worden gebruikt voor zenuwgasvergiftiging. Oximen werken door het reactiveren van het enzym acetylcholinesterase, dat verantwoordelijk is voor de afbraak van acetylcholine, een neurotransmitter die essentieel is voor de zenuwfunctie. Door acetylcholinesterase te reactiveren, kunnen oximen helpen de normale zenuwfunctie te herstellen en de symptomen van zenuwgasvergiftiging om te keren.

Het specifieke tegengif of de combinatie van gebruikte antidota zal afhangen van het type zenuwgas dat erbij betrokken is en de ernst van de symptomen. Vroegtijdige detectie en snelle toediening van antidota zijn cruciaal voor de effectieve behandeling van zenuwgasvergiftiging en het minimaliseren van het risico op complicaties op de lange termijn.

Naast antidota kunnen ook andere ondersteunende maatregelen nodig zijn om de symptomen van zenuwgasvergiftiging onder controle te houden, zoals:

- Zuurstoftherapie ter ondersteuning van de ademhaling

- Intraveneuze vloeistoffen om de bloeddruk en de elektrolytenbalans op peil te houden

- Anticonvulsiva om aanvallen onder controle te houden

- Ontsmetting van de huid en kleding om eventueel achtergebleven zenuwgas te verwijderen