De prognose voor een patiënt met histiocytose X hangt af van het type en de omvang van de ziekte.

Langerhanscelhistiocytose (LCH)

De prognose voor LCH is over het algemeen goed, met een vijfjaarsoverleving van meer dan 90%. De prognose kan echter slechter zijn voor patiënten met multisysteemziekte of met betrokkenheid van het centrale zenuwstelsel (CZS).

Ziekte van Erdheim-Chester (ECD)

De prognose voor ECD is variabel, maar de vijfjaarsoverleving wordt geschat op ongeveer 50%. De prognose is slechter voor patiënten met een wijdverspreide ziekte of met betrokkenheid van het hart of de longen.

ziekte van Rosai-Dorfman (RDD)

De prognose voor RDD is over het algemeen goed, met een vijfjaarsoverleving van meer dan 90%. De prognose kan echter slechter zijn voor patiënten met een wijdverspreide ziekte of met betrokkenheid van het centrale zenuwstelsel.

Sinushistiocytose met massieve lymfadenopathie (SHML)

De prognose voor SHML is variabel, maar de vijfjaarsoverleving wordt geschat op ongeveer 50%. De prognose is slechter voor patiënten met een wijdverspreide ziekte of met betrokkenheid van het centrale zenuwstelsel.

Hemofagocytaire lymfohistiocytose (HLH)

De prognose voor HLH is slecht, met een vijfjaarsoverleving van minder dan 20%. De prognose is slechter voor patiënten met onderliggende genetische aandoeningen of met infecties.

Behandeling voor histiocytose X omvat doorgaans chemotherapie, bestralingstherapie en chirurgie. Het doel van de behandeling is om de ziekte onder controle te houden en complicaties te voorkomen.