Ziekte-incidentie verwijst naar het aantal nieuwe gevallen van een specifieke ziekte in een specifieke populatie binnen een bepaalde periode. Het wordt doorgaans gemeten over een jaar en dient als een maatstaf voor de frequentie van voorkomen van een ziekte in een bepaalde populatie gedurende dat tijdsbestek.

De incidentie van een ziekte kan worden berekend door het aantal nieuwe gevallen te delen door de totale bevolking en dit te vermenigvuldigen met een factor, vaak 100.000 of 1.000.000, om dit weer te geven als een percentage per 100.000 of per 1.000.000 inwoners. Dit levert een gestandaardiseerde meting op die vergelijkingen tussen verschillende ziekten en populaties mogelijk maakt.

Hier is een wiskundige weergave van de incidentieberekening:

Incidentiepercentage =(aantal nieuwe gevallen gedurende een bepaalde periode / totale populatieomvang) x conversiefactor (meestal 100.000 of 1.000.000)

Op het gebied van de volksgezondheid en de epidemiologie is het monitoren van de incidentie van ziekten cruciaal voor het begrijpen van de verspreidings- en transmissiepatronen, het identificeren van risicofactoren, het implementeren van preventieve strategieën, het toewijzen van gezondheidszorgmiddelen en het evalueren van de effectiviteit van ziektebestrijdingsmaatregelen.