Europese ziekten waren bijzonder verwoestend voor de inheemse bevolking van Amerika vanwege een combinatie van factoren:

Gebrek aan immuniteit :De inheemse bevolking van Amerika was niet eerder blootgesteld aan veel van de ziekten die door de Europese kolonisten waren overgebracht. Door dit gebrek aan immuniteit waren ze zeer vatbaar voor ziekten zoals pokken, mazelen, griep en tyfus. Deze ziekten verspreidden zich snel en resulteerden vaak in hoge sterftecijfers.

Bevolkingsdichtheid :De inheemse bevolking van Amerika was vaak geconcentreerd in hechte gemeenschappen, wat de snelle verspreiding van infectieziekten mogelijk maakte. Het gebrek aan sanitaire voorzieningen en medische kennis heeft verder bijgedragen aan de ernst van de uitbraken.

Verstoring van de samenleving :De komst van Europeanen bracht niet alleen ziekten met zich mee, maar ook ontwrichting van de inheemse manier van leven. Oorlogvoering, ontheemding en het uiteenvallen van traditionele sociale structuren droegen bij aan de kwetsbaarheid van de inheemse bevolking.

Biologische factoren :Sommige onderzoekers suggereren dat de inheemse bevolking mogelijk een andere reactie van het immuunsysteem heeft gehad dan de Europeanen. Dit zou kunnen hebben bijgedragen aan hun verhoogde gevoeligheid voor bepaalde ziekten.

Gebrek aan medische kennis :De inheemse bevolking ontbeerde de medische kennis en middelen om Europese ziekten effectief te behandelen. Dit, in combinatie met het ontbreken van effectieve vaccins en antibiotica, heeft de impact van deze ziekten verder verergerd.

Als gevolg van deze factoren hadden Europese ziekten een verwoestende impact op de inheemse bevolking van Amerika, resulterend in wijdverbreide sterfte en aanzienlijk bijdragend aan de achteruitgang van hun bevolking.