Polymyositis is een zeldzame , ongeneeslijke ziekte van het bindweefsel , gekenmerkt door zwakte van de spieren van het skelet . Een chronische , potentieel invaliderende ziekte , polymyositis kan worden bediend met een combinatie van therapieën aanbevolen door een zorgverlener . De feiten

Polymyositis is een inflammatoire myopathie . Deze ontsteking en zwakte van de skeletspieren ontwikkelt zich geleidelijk en komt vooral voor bij volwassenen tussen de leeftijden van 30 en 60 , maar het kan invloed hebben op mensen van alle leeftijden . Afro - Amerikanen en vrouwen worden het meest getroffen door polymyositis .
Symptomen

Polymyositis zich geleidelijk ontwikkelt, met spontane remissie , waardoor het moeilijk is om het begin te merken. Omdat de primaire symptoom van polymyositis is zwakte in de spieren die het dichtst bij de romp , kunnen de symptomen van polymyositis worden toegeschreven aan andere factoren .

Naarmate de ziekte vordert , het uitvoeren van taken zoals traplopen , tillen of overhead bereiken , of zelfs opstaan ​​uit een stoel moeilijk worden .

Andere symptomen van polymyositis omvatten moeite met slikken of spreken , gevoeligheid van gewrichten of spieren , vermoeidheid en kortademigheid
Oorzaken

Net als de meeste ziekten en aandoeningen van de spieren , de oorzaak van polymyositis onduidelijk .

genetica kan een factor polymyositis en andere inflammatoire myopathieën , zoals arebacterial , virale en parasitaire infecties .

Er wordt gespeculeerd dat inflammatoire myopathieën zoals polymyositis worden veroorzaakt wanneer het immuunsysteem produceert antilichamen die de spieren en weefsels aan te vallen . Deze speculatie is gebaseerd op onderzoek naar polymyositis patiënten die auto-antilichamen in hun bloed .
Diagnose

Polymyositis kan een uitdaging te diagnosticeren. Maar de artsen hebben nu een aantal instrumenten om polymyositis detecteren , inclusief magnetische resonantie beeldvorming, die kan detecteren ontsteking in de spieren zonder invasieve tests . Spiertesten zoals elektromyografie en spierbiopsie zorgen voor studie van specifieke spieren. Bloedonderzoek zal geen verhoging van spierenzymen die indicatief schade aan de spier worden bepaald , terwijl bovendien de aanwezigheid van auto-antilichamen die worden geassocieerd met polymyositis .
Behandeling

artsen behandelen vaak polymyositis met een bereik of een combinatie van drugs en andere therapieën die niet alleen de symptomen van deze ziekte , maar ook het verbeteren van het functioneren . Geneesmiddelen die het immuunsysteem onderdrukken , dus vermindering van de productie van antilichamen die kunnen worden vallen de spieren , worden vaak gebruikt . Meestal zijn deze geneesmiddelen omvatten corticosteroïden , zoals prednison .

Andere geneesmiddelen kunnen worden voorgeschreven om de symptomen veroorzaakt door behandeling met steroïden te verlichten .

Om de spierfunctie te verbeteren en aan te pakken functionele beperkingen als gevolg van polymyositis , een arts kan fysiotherapie en logopedie , alsmede dieetproducten overleg voorschrijven .