Pectus excavatum wordt doorgaans gediagnosticeerd op basis van een combinatie van lichamelijk onderzoek, medische geschiedenis en beeldvormende onderzoeken. Hier zijn de stappen die betrokken zijn bij het diagnosticeren van pectus excavatum:

1. Lichamelijk onderzoek:

- De arts zal de borstkas visueel inspecteren om te kijken of deze verzonken of ingezakt is.

- Ze zullen hun handen gebruiken om de vorm en diepte van de holte in de borst te voelen.

- De arts kan ook de Haller-index meten, een verhouding die wordt gebruikt om de ernst van pectus excavatum te beoordelen op basis van de diepte van de depressie.

2. Medische geschiedenis:

- De arts zal vragen naar de symptomen van de persoon, zoals pijn op de borst, kortademigheid, inspanningsintolerantie of eventuele luchtwegklachten.

- Ze zullen ook informeren naar eventuele onderliggende medische aandoeningen of familiegeschiedenis van pectus excavatum.

3. Beeldvormingsstudies:

- Beeldvormende onderzoeken, zoals een röntgenfoto van de thorax of CT-scan, kunnen worden besteld om de diagnose te bevestigen en de omvang van de misvorming te beoordelen.

- Deze beelden kunnen gedetailleerde informatie geven over de vorm en diepte van de depressie, evenals eventuele daarmee samenhangende afwijkingen in het hart, de longen of andere structuren in de borstkas.

Op basis van de bevindingen uit het lichamelijk onderzoek, de medische geschiedenis en beeldvormende onderzoeken kan de arts een definitieve diagnose van pectus excavatum stellen en de juiste behandelingsopties bepalen. In sommige gevallen kunnen aanvullende tests, zoals longfunctietests of echocardiogrammen, nodig zijn om de impact van de misvorming op de hart- en longfunctie te evalueren.