Het vingerhoedskruidplant (Digitalis) heeft een belangrijke relatie met de gezondheidszorg, vooral vanwege zijn geneeskrachtige eigenschappen. De plant bevat hartglycosiden, stoffen die de hartfunctie beïnvloeden.

Historisch gezien worden vingerhoedskruidextracten al eeuwenlang in de traditionele geneeskunde gebruikt om verschillende hartaandoeningen te behandelen. Het meest opvallende gebruik van vingerhoedskruid is de productie van het medicijn digoxine. Digoxine is een hartglycosidemedicijn dat wordt gebruikt voor de behandeling van hartfalen en bepaalde soorten onregelmatige hartslag (aritmieën). Het werkt door de kracht van de hartcontracties te vergroten en de hartslag te vertragen.

Het gebruik van van vingerhoedskruid afkomstige medicijnen vereist zorgvuldige monitoring, aangezien de therapeutische dosis dicht bij de toxische dosis ligt. Daarom zijn nauwkeurige dosering en regelmatige monitoring van de toestand van de patiënt van cruciaal belang om het veilige en effectieve gebruik ervan te garanderen.

Vanwege de beperkte therapeutische index en de beschikbaarheid van veiligere en effectievere alternatieven wordt digoxine echter vaak gereserveerd voor situaties waarin andere medicijnen niet geschikt zijn of hebben gefaald.

Naast digoxine zijn in het verleden ook andere hartglycosiden gewonnen uit vingerhoedskruid, zoals digoxine en deslanoside, in de gezondheidszorg gebruikt. Het gebruik ervan is echter afgenomen vanwege hun lagere veiligheidsprofiel in vergelijking met digoxine.

Over het geheel genomen ligt de bijdrage van de vingerhoedskruidplant aan de gezondheidszorg in de potentiële therapeutische effecten op het hart, maar het gebruik ervan vereist nauwkeurig en zorgvuldig beheer om de veiligheid van de patiënt te garanderen.