Childhood hyperactivity disorder is een vorm van Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder , een van de meest gediagnosticeerde gedragsproblemen bij kinderen . Niet alle kinderen met ADHD hyperactief zijn. Sommigen misschien net overwegend onoplettend , maar kinderen met ADHD kunnen ook overwegend hyperactief zijn of een combinatie van beide . Er is geen remedie voor hyperactiviteit , maar er zijn een aantal opties voor het beheer ervan . Het behandelen van hyperactiviteit vereist vaak een combinatie van medicatie en begeleiding , maar de diagnose , de behandeling en de ernst varieert van kind tot kind . Prevalentie

Studies in de afgelopen jaren hebben vastgesteld dat ongeveer een op de 13 van de Amerikaanse schoolkinderen aan de criteria voor ADHD , hoewel velen van hen niet gediagnosticeerd . Een studie uit 2007 door Cincinnati Children's Hospital Medical Center bleek dat 8,7 procent van de kinderen tussen de leeftijd van 8 tot 15 kunnen worden aangemerkt als het hebben van ADHD. De Amerikaanse Centers for Disease Control en Prevention meldt iets conservatiever getallen , schatten tussen 3 procent en 7 procent van de schoolgaande kinderen hebben de aandoening. Beide bronnen het erover eens dat jongens vaker dan meisjes aan de criteria voldoen - ongeveer 9,5 procent van de jongens , tegen 5,9 procent van de meisjes , volgens de CDC - en jongens zijn vooral meer kans op hyperactieve kant van ADHD te vallen .
Symptomen

Kinderen met hyperactieve stoornis vaak niet in staat zijn om stil te zitten . Zij zullen kronkelen of laat hun stoel wanneer geconfronteerd met situaties waar ze worden verwacht om rustig te zitten . Ze zouden buitensporig praten . Hyperactieve kinderen hebben ook moeite om de beurt , zij het tijdens een gesprek of tijdens het spelen van games. Toen hem werd gevraagd een vraag , ze vaak zullen proberen te beantwoorden voordat de vraag zelfs is voltooid. Alle kinderen , echter , kunnen sommige van deze symptomen vertonen , zonder dat noodzakelijkerwijs aangeeft hyperactieve stoornis. Ouders moeten
Diagnose

De medische gemeenschap is niet met een specifieke test betreft alleen als ze interfereren met schoolprestaties of relaties van het kind met haar leeftijdgenoten . te bepalen of een kind hyperactieve stoornis . Psychiaters , psychologen , kinderartsen en neurologen al gekwalificeerd zijn om de aandoening te diagnosticeren . Echter , psychologen in staat zijn om medicatie voor te schrijven , en neurologen kan geen begeleiding . Artsen zullen voorleggen kinderen verdacht van hyperactiviteit tot een evaluatie , maar ze zullen ook kijken naar bewijs buiten de onderzoekskamer . Ze kunnen vragen docenten , coaches en kinderopvang providers om hun diagnose te informeren . Een aantal andere voorwaarden - waaronder hyperthyreoïdie , slaapstoornissen , autisme en stemmingsstoornissen - symptomen die vergelijkbaar zijn met hyperactieve stoornis zijn ; ze willen regeren die zo goed .
Behandeling

Een combinatie van medicatie en begeleiding is de meest behandeling voor kinderen met hyperactieve stoornis. Stimulerende medicijnen zoals Ritalin , Adderall en Dexedrine worden gewoonlijk voorgeschreven om de niveaus van chemische evenwicht in de hersenen , maar het duurt meestal een trial-and - error periode om de optimale dosering te krijgen . Vormen van begeleiding omvatten training in sociale vaardigheden en groepssessies , met name voor oudere kinderen . Ouders en andere familieleden ook vaak wat begeleiding naar de beste methoden van omgaan met de aandoening te leren. Hyperactieve kinderen vereisen geduld , genegenheid en structuur. Er zijn ook een aantal alternatieve oplossingen , hoewel de meeste weinig onderzoek te steunen. Deze omvatten yoga, dieet veranderingen zoals de eliminatie van cafeïne of de toevoeging van vitamine supplementen , en het gebruik van kruiden- supplementen zoals ginseng .
Oorzaken

De directe oorzaak van hyperactieve stoornis bij kinderen blijft onbekend , maar wetenschappers hebben een aantal risicofactoren die hogere tarieven van de aandoening kan brengen gelokaliseerd . De meeste eens dat de aandoening wordt gekoppeld aan genetica , zoals aangegeven door studies van tweelingen, volgens CDC . Moeders die roken of drinken alcoholische dranken tijdens de zwangerschap geven hun kind een hoger risico op de aandoening. Kinderen die te vroeg of op een laag geboortecijfer geboren ook de neiging om een hoger risico hebben . Andere factoren die veel attribuut aan het ontstaan ​​van hyperactiviteit - het eten van te veel suiker of het kijken te veel televisie - niet direct leiden tot hyperactief aandoeningen , hoewel ze kunnen hen zeker meer uitgesproken bij kinderen die ze al hebben te maken , meldt de CDC
< . br >