Eén van de punten van kritiek op de negatieve definitie van gezondheid en ziekte is dat deze te beperkt en te beperkt is. Het richt zich primair op de afwezigheid van ziekte of pathologie als het enige criterium voor gezondheid, waarbij andere belangrijke dimensies van welzijn worden verwaarloosd. Dit beperkte perspectief slaagt er niet in de holistische en multidimensionale aard van gezondheid te vatten, die fysieke, mentale, emotionele, sociale en spirituele aspecten omvat.

Een andere kritiek is dat de negatieve definitie statisch is en geen rekening houdt met de dynamische aard van gezondheid en ziekte. Gezondheid is niet louter de afwezigheid van ziekte, maar een continuüm van verschillende toestanden van welzijn. Dit continuüm omvat niet alleen de afwezigheid van ziekte, maar ook de aanwezigheid van positieve eigenschappen, zoals vitaliteit, veerkracht en algehele bloei. De negatieve definitie gaat voorbij aan deze positieve aspecten van de gezondheid, die essentieel zijn voor een alomvattend begrip van de algehele gezondheidstoestand van een persoon.

Bovendien is de negatieve definitie eerder reactief dan proactief. Het richt zich op het identificeren en behandelen van ziekten zodra ze zich al hebben gemanifesteerd, in plaats van de nadruk te leggen op preventieve maatregelen en het bevorderen van het algehele welzijn. Deze aanpak kan resulteren in een gefragmenteerd en gefragmenteerd gezondheidszorgsysteem dat zich primair bezighoudt met het beheersen van ziekten in plaats van het koesteren en behouden van de gezondheid.

Een andere beperking van de negatieve definitie is het vertrouwen op medische criteria en professionele expertise om te bepalen wat gezondheid en ziekte inhoudt. Deze medicalisering van de gezondheid kan leiden tot een beperkte focus op biologische en fysieke factoren, waarbij de subjectieve ervaringen, de sociaal-culturele context en de persoonlijke waarden van het individu worden verwaarloosd. Het versterkt ook de machtsdynamiek tussen zorgverleners en patiënten, waardoor mogelijk de autonomie van de patiënt en de holistische benadering van de gezondheid worden ondermijnd.

Ten slotte slaagt de negatieve definitie er niet in om de sociale determinanten van de gezondheid aan te pakken, zoals armoede, onderwijs, huisvesting en toegang tot gezondheidszorg. Deze factoren hebben een aanzienlijke invloed op de algehele gezondheid en het welzijn van een individu, maar zijn niet adequaat opgenomen in een definitie die zich uitsluitend richt op de afwezigheid van ziekte.

Samenvattend heeft de negatieve definitie van gezondheid en ziekte beperkingen in haar beperkte focus op ziekteafwezigheid, negeert positieve aspecten van gezondheid, is reactief in plaats van proactief, leunt sterk op medische criteria, en ziet sociale determinanten van gezondheid over het hoofd. Een meer alomvattend en holistisch begrip van gezondheid is nodig om deze kritiek aan te pakken en een evenwichtige benadering van gezondheid en welzijn te bevorderen.