De COVID-19-pandemie heeft de arts-patiëntrelatie bij de behandeling van psoriasis aanzienlijk veranderd, wat tot zowel uitdagingen als nieuwe kansen heeft geleid. Hier zijn enkele belangrijke wijzigingen:

1. Telezorg en virtuele bezoeken:De pandemie heeft de adoptie van telezorg en virtuele bezoeken in de psoriasiszorg versneld. Hierdoor konden patiënten vanuit de veiligheid van hun huis consultaties, diagnoses en medicatiebeheer ontvangen, waardoor het risico op blootstelling aan het virus werd verkleind. Telehealth is effectief gebleken bij het leveren van psoriasiszorg, het verbeteren van de toegang en het verminderen van de behoefte aan persoonlijke bezoeken.

2. Toezicht op afstand en draagbare apparaten:Nu het aantal persoonlijke bezoeken afneemt, zijn het toezicht op afstand en het gebruik van draagbare apparaten steeds belangrijker geworden. Patiënten kunnen deze apparaten gebruiken om hun symptomen, ziekteactiviteit en behandelingsreactie te volgen. Door het delen van gegevens werd de communicatie verbeterd en konden zorgverleners weloverwogen beslissingen nemen over aanpassingen van de behandeling.

3. Grotere empowerment van patiënten:De pandemie benadrukte het belang van patiëntenvoorlichting en zelfzorg bij de behandeling van psoriasis. Patiënten raakten meer betrokken bij hun behandeling, zochten naar betrouwbare informatie en namen actief deel aan de besluitvorming. Zorgaanbieders legden de nadruk op patiëntenvoorlichting en verstrekten middelen om patiënten te helpen hun aandoening en behandelingsopties te begrijpen.

4. Nadruk op geestelijke gezondheid:De impact van de pandemie op de geestelijke gezondheid kwam in beeld, en zorgverleners erkenden de wisselwerking tussen psoriasis en psychisch welzijn. Telezorg maakte regelmatige check-ins mogelijk, waarbij de zorgen van patiënten werden aangepakt en emotionele steun werd geboden tijdens een stressvolle tijd.

5. Continuïteit van de zorg:Telezorg en virtuele bezoeken hielpen de continuïteit van de zorg voor patiënten met psoriasis te garanderen, zelfs tijdens lockdowns of wanneer reizen beperkt was. Dit verminderde verstoringen in de behandelingsregimes en voorkwam onnodige complicaties.

6. Verbeterde communicatie:Hoewel bij virtuele bezoeken bepaalde componenten van lichamelijk onderzoek ontbreken, stimuleerden ze een transparantere communicatie tussen patiënten en zorgverleners. Patiënten voelden zich meer op hun gemak bij het bespreken van gevoelige kwesties of het zoeken naar opheldering in een niet-intimiderende omgeving.

7. Vertragingen bij de persoonlijke zorg:Sommige patiënten ondervonden vertragingen bij het ontvangen van persoonlijke zorg tijdens de pandemie als gevolg van de spanningen in het gezondheidszorgsysteem en zorgen over het virus. Dit vormde een uitdaging voor patiënten die lichamelijk onderzoek, biopsieën of andere procedures nodig hadden.

8. Teledermatologieplatforms:De pandemie versnelde de ontwikkeling en het gebruik van teledermatologieplatforms, waardoor dermatologen huidaandoeningen op afstand konden beoordelen. Dit verbeterde de toegang tot zorg voor patiënten op het platteland of voor mensen die niet kunnen reizen.

9. Digitale gezondheidszorginstrumenten:De toenemende afhankelijkheid van technologie introduceerde innovatieve digitale gezondheidszorginstrumenten, zoals smartphone-applicaties, speciale patiëntenportals en online steungroepen. Deze hulpmiddelen boden patiënten toegang tot middelen, gemeenschapsondersteuning en onderwijs.

Kortom, de COVID-19-pandemie heeft de arts-patiëntrelatie bij de behandeling van psoriasis veranderd door nieuwe uitdagingen te introduceren en zorgverleners te dwingen zich aan te passen aan innovatieve modaliteiten. Telezorg, monitoring op afstand en empowerment van patiënten zijn integrale aspecten van de psoriasiszorg geworden. Hoewel persoonlijke bezoeken cruciaal blijven, heeft de pandemie het potentieel van technologie benadrukt om de toegankelijkheid, het gemak en de communicatie bij de behandeling van psoriasis te verbeteren.