Een voorlopige diagnose is een diagnose die door een medische professional wordt gesteld op basis van de beschikbare informatie en bewijsmateriaal, maar die nog niet definitief of zeker is. Het is een tijdelijke diagnose die wordt gesteld om verder onderzoek en testen mogelijk te maken, of om een ​​behandelplan op te stellen terwijl er meer informatie wordt verzameld. Voorlopige diagnoses worden gewoonlijk gesteld in de vroege stadia van een medische evaluatie of onderzoek, wanneer de symptomen of bevindingen nog niet volledig worden begrepen of wanneer aanvullende tests en onderzoeken nodig zijn. Ze worden ook gemaakt als de tekenen en symptomen van een bepaalde medische aandoening niet duidelijk of duidelijk zijn, of als er enige twijfel of onzekerheid bestaat over de diagnose.

Hier zijn enkele voorbeelden van voorlopige diagnoses:

- Mogelijke longontsteking:Deze diagnose kan worden gesteld aan een patiënt die symptomen vertoont van een luchtweginfectie, zoals koorts, hoesten en kortademigheid, maar er zijn verdere tests nodig om te bevestigen of longontsteking de oorzaak is.

- Vermoedelijke appendicitis:Een patiënt die buikpijn, koorts en misselijkheid ervaart, kan deze voorlopige diagnose krijgen, maar aanvullende tests, zoals een echografie of CT-scan, kunnen nodig zijn om te bepalen of er sprake is van appendicitis.

- Mogelijke huidkanker:Als een patiënt een verdacht uitziende moedervlek of laesie op de huid heeft, kan de arts een voorlopige diagnose stellen van huidkanker, maar er zal een biopsie nodig zijn om de diagnose te bevestigen.

Voorlopige diagnoses vormen een belangrijk onderdeel van het diagnostische proces, omdat ze medische professionals in staat stellen een plan te ontwikkelen voor verdere evaluatie en behandeling, en patiënten inzicht geven in hun mogelijke medische aandoeningen. Naarmate aanvullende informatie en testresultaten worden verzameld, kan de voorlopige diagnose worden bevestigd, herzien of gewijzigd in een definitieve diagnose.