Onomamanie is het buitensporige of obsessieve gebruik van namen, vooral eigennamen, in spraak of geschrift. Het wordt beschouwd als een vorm van parafasie, een taalstoornis die de spraakproductie beïnvloedt.

Mensen met onomamanie kunnen namen buitensporig gebruiken in alledaagse gesprekken, of ze kunnen deze gebruiken op een manier die ongepast of irrelevant is voor de context. Ze kunnen bijvoorbeeld de volledige naam van een persoon gebruiken in plaats van hun voornaam, of ze kunnen de naam van een beroemdheid of publiek figuur gebruiken, zelfs als deze niet relevant is voor het gesprek.

Onomamanie kan zich ook schriftelijk manifesteren, waarbij mensen buitensporige of onnodige namen in hun schrijven kunnen gebruiken. Ze kunnen bijvoorbeeld de volledige namen van auteurs of personages in een boek gebruiken, of ze kunnen de namen van plaatsen of objecten gebruiken op een manier die niet noodzakelijk is voor het begrijpen van de tekst.

De oorzaken van onomamanie zijn nog niet volledig bekend, maar er wordt aangenomen dat het verband houdt met een combinatie van factoren, waaronder neurologische factoren, cognitieve factoren en psychologische factoren. Sommige mensen hebben mogelijk een genetische aanleg voor de aandoening, terwijl anderen deze kunnen ontwikkelen als gevolg van hersenletsel of andere neurologische aandoeningen. Cognitieve factoren, zoals problemen met het geheugen of het terugvinden van woorden, kunnen ook bijdragen aan de ontwikkeling van onomamanie. Psychologische factoren, zoals angst of stress, kunnen ook een rol spelen bij de aandoening.

Behandeling voor onomamanie omvat doorgaans een combinatie van benaderingen, waaronder logopedie, cognitieve therapie en medicatie. Logopedie kan mensen helpen strategieën te ontwikkelen om hun naamgebruik onder controle te houden, terwijl cognitieve therapie hen kan helpen de onderliggende denkpatronen die bijdragen aan de aandoening te identificeren en te veranderen. Medicatie kan nuttig zijn bij het beheersen van symptomen van angst of stress die mogelijk bijdragen aan de onomamanie.