Tijdens de Eerste Wereldoorlog vormden verschillende ziekten aanzienlijke gezondheidsproblemen voor zowel soldaten als burgers, wat leidde tot wijdverbreide morbiditeit en sterfte. Enkele van de meest voorkomende en dodelijke ziekten die in deze periode naar voren kwamen, waren onder meer:

1. Grieppandemie (Spaanse griep):De beruchte grieppandemie van 1918-1920, ook bekend als de Spaanse griep, was een van de dodelijkste pandemieën in de moderne geschiedenis. Het verspreidde zich snel over de hele wereld en veroorzaakte wereldwijd naar schatting 50 tot 100 miljoen doden. Soldaten die dicht bij elkaar woonden en moeilijke omstandigheden moesten doorstaan, waren bijzonder kwetsbaar voor het virus, wat leidde tot hoge sterftecijfers in militaire kampen.

2. Loopgravenkoorts:Loopgravenkoorts was een slopende ziekte die soldaten trof die in de onhygiënische omstandigheden van de loopgraven leefden. Het werd veroorzaakt door de bacterie Bartonella quintana en overgedragen via de beten van luizen. Symptomen waren onder meer hoge koorts, hoofdpijn, spierpijn en zwakte, die vaak weken aanhielden. Loopgravenkoorts had een aanzienlijke impact op de gevechtscapaciteit van de legers, aangezien het een groot aantal soldaten uitschakelde.

3. Tyfus:Tyfus, en vooral epidemische tyfus, was een andere belangrijke ziekte die de oorlogsgebieden en de burgerbevolking teisterde. Het werd veroorzaakt door bacteriën die via de ontlasting van luizen werden overgedragen. Overbevolking, slechte sanitaire voorzieningen en slechte voeding tijdens de oorlog droegen bij aan de verspreiding van de ziekte. Symptomen van tyfus waren onder meer hoge koorts, hoofdpijn, huiduitslag en delirium, wat leidde tot hoge sterftecijfers.

4. Dysenterie:Dysenterie, een infectieziekte van de darmen, kwam veel voor in zowel militaire als civiele omgevingen. Het werd veroorzaakt door bacteriën zoals Shigella en verspreidde zich via besmet voedsel of water. Symptomen zijn onder meer ernstige diarree, buikkrampen en koorts, wat leidt tot uitdroging en zwakte. Dysenterie droeg vaak bij aan de toch al verzwakte toestand van soldaten en bemoeilijkte hun herstel nog verder.

5. Tuberculose:Tuberculose (TB), een bacteriële infectie die voornamelijk de longen aantast, bracht tijdens de oorlog ook aanzienlijke gezondheidsrisico's met zich mee. De stress van de strijd, de slechte levensomstandigheden en de ondervoeding brachten het immuunsysteem in gevaar, waardoor soldaten vatbaarder werden voor het ontwikkelen van actieve tuberculose. De symptomen van de ziekte zijn onder meer hoesten, koorts, zwakte en gewichtsverlies, en de ziekte kan fataal zijn als deze niet wordt behandeld.

6. Pokken:Hoewel minder vaak voorkomend in vergelijking met andere ziekten tijdens de Eerste Wereldoorlog, vormden de pokken nog steeds een bedreiging, vooral onder niet-gevaccineerde individuen. Pokken is een zeer besmettelijke virale infectie die wordt gekenmerkt door koorts en duidelijke huiduitslag die tot littekens en zelfs de dood kan leiden. Vaccinatiecampagnes hielpen de incidentie van pokken tijdens de oorlog terug te dringen.

7. Cholera:Cholera, een acute diarreeziekte veroorzaakt door de Vibrio cholerae-bacterie, trof ook regio's tijdens de oorlog. Het verspreidde zich snel in gebieden met slechte sanitaire voorzieningen en vervuilde waterbronnen. Symptomen waren onder meer ernstige diarree, braken en uitdroging, die binnen enkele uren tot de dood konden leiden als ze niet onmiddellijk werden behandeld.

De ontoereikende medische infrastructuur, het gebrek aan antibiotica en de barre omstandigheden tijdens de Eerste Wereldoorlog maakten het een uitdaging om deze ziekten effectief te bestrijden. Er werden pogingen ondernomen om de sanitaire voorzieningen te verbeteren, vaccinatieprogramma's uit te voeren en veldhospitalen op te zetten, maar de enorme omvang en complexiteit van het conflict maakten ziektepreventie en -beheersing tot een enorme uitdaging.