Wanneer een persoon op zijn schouder valt, loopt het sleutelbeen het risico op breuken als gevolg van verschillende factoren:

1. Directe impact: Het sleutelbeen bevindt zich direct boven het schoudergewricht en dient als verbinding tussen het borstbeen en het schouderblad. Wanneer een persoon op zijn schouder valt, wordt de kracht van de impact vaak rechtstreeks op het sleutelbeen overgedragen, waardoor dit buigt of breekt.

2. Hefboomeffect: Het sleutelbeen fungeert als een hefboom en brengt krachten over van de schouder naar het bovenlichaam. Wanneer een persoon valt met uitgestrekte arm, wordt de impactkracht op het schoudergewricht vergroot, waardoor de spanning op het sleutelbeen toeneemt en deze gevoeliger wordt voor breuken.

3. Gebrek aan spierbescherming: Het sleutelbeen is relatief blootgesteld en heeft minder spierbescherming vergeleken met andere botten in het schoudergebied. Dit gebrek aan spiervulling maakt het sleutelbeen kwetsbaarder voor directe schokken en breuken.

4. Zwakste punt: Anatomisch gezien wordt het middelste derde deel van het sleutelbeen als het zwakste punt beschouwd en is het het meest vatbaar voor fracturen. Dit gebied wordt vaak de "middenschacht" van het sleutelbeen genoemd en is vaak betrokken bij fracturen.

5. Compressiekrachten: Wanneer een persoon op zijn schouder valt, kan de kracht het sleutelbeen tussen het schoudergewricht en de onderliggende structuren samendrukken, waardoor het knikt en breekt.

Het is vermeldenswaard dat hoewel het sleutelbeen het risico loopt te breken tijdens een val op de schouder, het daadwerkelijk optreden van een fractuur afhangt van verschillende factoren, waaronder de kracht en richting van de impact, evenals de individuele botsterkte en de algehele gezondheid.