Mensen tijdens het stenen tijdperk, dat zich uitstrekte van ongeveer 2,6 miljoen jaar geleden tot 3000 v.Chr., benaderden wondbehandeling en ziekte op basis van hun beperkte medische kennis en beschikbare middelen. Hier leest u hoe ze deze problemen mogelijk hebben aangepakt:

1. Wonden :

- Verbanden: Mogelijk hebben ze natuurlijke materialen zoals bladeren, boomschors, dierenhuid of mos gebruikt om wonden te bedekken en te beschermen, en fungeerden ze als primitief verband.

- Kruiden: Bepaalde kruiden met bekende geneeskrachtige eigenschappen, zoals weegbreebladeren, kamille en duizendblad, kunnen op wonden zijn aangebracht vanwege hun genezende en antiseptische effecten.

- Dierlijk vet: Sommige culturen hebben wonden bedekt met dierlijk vet om als barrière te fungeren en infectie te voorkomen.

2. Ziektes :

- Remedies van planten: Mensen uit het stenen tijdperk observeerden waarschijnlijk de effecten van verschillende planten en vertrouwden op kruidengeneesmiddelen om ziekten te behandelen. Mogelijk hebben ze planten gebruikt met ontstekingsremmende, antimicrobiële of pijnstillende eigenschappen, die van generatie op generatie zijn doorgegeven.

- Trefineren: In ernstige gevallen hadden ze mogelijk een ruwe chirurgische ingreep uitgevoerd, genaamd trephining. Dit omvatte het boren of schrapen van een gat in de schedel om de druk te verlichten en boze geesten te verdrijven waarvan werd aangenomen dat ze bepaalde ziekten veroorzaakten.

- Rust en isolatie: Isolatie van anderen tijdens ziekte kan intuïtief zijn beoefend om de verspreiding van besmettelijke ziekten te voorkomen.

Het is belangrijk op te merken dat medische praktijken tijdens het stenen tijdperk beperkt waren door het inzicht en de middelen die destijds beschikbaar waren. In de loop van de tijd, toen mensen steeds geavanceerdere medische kennis en technieken ontwikkelden, verbeterden de behandelmethoden voor wonden en ziekten aanzienlijk.