De diagnostische evaluatie van een vermoedelijke hantavirusinfectie omvat doorgaans een combinatie van laboratoriumtests, beeldvormingstechnieken en de geschiedenis van de patiënt. Hier is een overzicht van de typische procedures die worden gebruikt voor de diagnose:

1. Patiëntgeschiedenis en lichamelijk onderzoek :

- De zorgverlener zal vragen stellen over de reisgeschiedenis van de patiënt, mogelijke blootstelling aan knaagdieren of hun leefgebieden, en de symptomen die zij ervaren.

- Er zal een grondig lichamelijk onderzoek worden uitgevoerd om de algehele gezondheid van de patiënt te beoordelen en te controleren op tekenen van de infectie, zoals koorts, hoesten, kortademigheid en tekenen van orgaanfalen.

2. Laboratoriumtests :

een. Bloedonderzoek :

- Volledig bloedbeeld (CBC):Deze test evalueert de niveaus van verschillende bloedcellen, op zoek naar afwijkingen zoals een laag aantal bloedplaatjes, die in verband kunnen worden gebracht met hantavirusinfecties.

- Serologische tests:Bloedonderzoek kan de aanwezigheid van antilichamen detecteren die door het lichaam worden geproduceerd als reactie op een hantavirusinfectie. Immunoglobuline M (IgM)-antilichamen verschijnen gewoonlijk als eerste tijdens een acute infectie, terwijl immunoglobuline G (IgG)-antilichamen duiden op een vroegere of huidige infectie.

b. Urinetesten :

- Urine-antigeentests:deze tests kunnen de aanwezigheid van hantavirus-antigenen in de urine detecteren. Ze kunnen bijzonder nuttig zijn bij het diagnosticeren van hantavirusinfecties in de vroege stadia, wanneer antilichamen mogelijk nog niet detecteerbaar zijn.

3. Beeldtechnieken :

- Röntgenfoto van de borstkas:Een röntgenfoto van de borstkas kan helpen bij het beoordelen van de longen op tekenen van vocht of afwijkingen die kunnen wijzen op longoedeem of andere ademhalingscomplicaties.

- Computertomografie (CT)-scans:CT-scans van de borstkas of de buik kunnen worden uitgevoerd om de ernst van de vochtophoping en weefselschade veroorzaakt door de infectie te beoordelen.

4. Testen van polymerasekettingreactie (PCR) :

- PCR-tests zijn moleculaire diagnostische testen die worden gebruikt om het genetisch materiaal (RNA) van het hantavirus te detecteren. Ze kunnen worden uitgevoerd op bloed-, urine- of weefselmonsters om specifieke hantavirusstammen te identificeren.

5. Bevestiging en typen :

- Als de eerste laboratoriumtests wijzen op een hantavirusinfectie, kunnen verdere tests nodig zijn om de specifieke betrokken hantavirusstam te bevestigen. Dit kan worden gedaan door het virale RNA te sequencen of door specifieke serologische testen te gebruiken.

6. Differentiële diagnose :

- Vanwege de gelijkenis van de symptomen is het belangrijk om andere aandoeningen uit te sluiten die op een hantavirusinfectie kunnen lijken. Dit omvat tests voor:

- Leptospirose

- Dengue-koorts

- Malaria

- Scrubtyfus

- Andere virale of bacteriële infecties met vergelijkbare symptomen

De diagnostische aanpak voor hantavirusinfecties kan variëren afhankelijk van de specifieke klinische setting, symptomen en beschikbaarheid van middelen. Vroegtijdige diagnose en passende ondersteunende zorg zijn van cruciaal belang om de resultaten te verbeteren voor personen die besmet zijn met hantavirussen.