In de context van de 17e eeuw verwijst de term pest naar een verwoestende ziekte die in heel Europa wijdverbreide angst en paniek veroorzaakte. De plaag in kwestie was de builenpest, ook wel de Zwarte Dood genoemd, die werd veroorzaakt door de bacterie Yersinia pestis. Het kwam halverwege de 13e eeuw in Europa aan en veroorzaakte enorme verwoestingen, waarbij miljoenen mensen omkwamen.

Tijdens de 17e eeuw kende Europa verschillende uitbraken van de builenpest, met name de Grote Plaag van Londen in 1665-1666. Deze uitbraak was een van de laatste grote epidemieën van de builenpest in Engeland en heeft naar schatting ongeveer 100.000 mensen het leven gekost, ongeveer 15% van de toenmalige Londense bevolking.

Symptomen van de builenpest waren onder meer koorts, koude rillingen en de vorming van grote, pijnlijke zwellingen of bultjes in de lymfeklieren. De ziekte kan zich verspreiden door contact met geïnfecteerde vlooien, die gewoonlijk door ratten worden overgedragen. Ontoereikende sanitaire voorzieningen en hygiënepraktijken in de 17e eeuw droegen bij aan de snelle verspreiding van de pest.

Tijdens de 17e eeuw hadden mensen een beperkt wetenschappelijk inzicht in de oorzaken van de pest en waren effectieve medische behandelingen schaars. Er werden verschillende benaderingen toegepast om de ziekte te bestrijden, waaronder quarantainemaatregelen, religieuze ceremonies en het gebruik van kruidengeneesmiddelen. De effectiviteit van deze methoden was echter beperkt en de pest bleef een aanzienlijke bedreiging vormen voor de volksgezondheid.

De pest had diepgaande sociale, economische en psychologische gevolgen voor de Europese samenlevingen. Het ontwrichtte de handel en commercie, leidde tot wijdverbreide angst en onrust, en verergerde de sociale ongelijkheid. Bovendien beïnvloedde de pest de culturele en artistieke expressie, waarbij veel literaire en artistieke werken thema's als de dood, sterfelijkheid en de kwetsbaarheid van het menselijk leven in deze tijd onderzochten.

In de loop van de tijd speelden verbeteringen in de sanitaire voorzieningen, de opkomst van quarantaineprotocollen en de ontwikkeling van effectievere medische interventies een cruciale rol bij het verzachten van de verwoestende gevolgen van de pest in de daaropvolgende eeuwen. De herinnering aan de pest bleef echter een sterke herinnering aan het destructieve potentieel van infectieziekten en het belang van maatregelen op het gebied van de volksgezondheid.