Het herpes simplex-virus type 1 (HSV-1) veroorzaakt na de primaire infectie een aanhoudende infectie in de trigeminusganglia. Deze latentie wordt gekenmerkt door de afwezigheid van infectieus virus in de ganglia, maar het virus kan worden gereactiveerd door verschillende stimuli, zoals stress, koorts of ultraviolet licht. Tijdens de reactivering reist het virus langs de axonen van de nervus trigeminus en infecteert de slijmvliescellen van de mond of de huid, waardoor terugkerende koortsblaasjes of koortsblaasjes ontstaan.

Het vermogen van HSV-1 om een ​​aanhoudende infectie te veroorzaken is te wijten aan verschillende factoren, waaronder:

1) Het virus omzeilt de immuunrespons van de gastheer door eiwitten tot expressie te brengen die de functie van immuuncellen verstoren.

2) Het virus kan in latente toestand voorkomen in de ganglia, waar het niet toegankelijk is voor het immuunsysteem.

3) Het virus kan genetische mutaties ondergaan waardoor het aan de immuunrespons kan ontsnappen.

Deze factoren zorgen ervoor dat HSV-1 gedurende de hele levensduur van het geïnfecteerde individu in het lichaam kan blijven bestaan, en terugkerende uitbraken kunnen gedurende het hele leven van de persoon voorkomen.