Immuunreactie tegen virussen

Wanneer een virus het lichaam binnendringt, lanceert het immuunsysteem een ​​aanval op meerdere fronten om de indringer te elimineren en te voorkomen dat deze ziekten veroorzaakt. De eerste verdedigingslinie is de fysieke barrière van de huid en slijmvliezen, die kan voorkomen dat virussen überhaupt het lichaam binnendringen. Als het virus erin slaagt deze barrière te doorbreken, is de volgende verdedigingslinie van het immuunsysteem de aangeboren immuunrespons.

De aangeboren immuunrespons is een snelle, niet-specifieke reactie op een infectie die wordt gemedieerd door een verscheidenheid aan cellen en moleculen. Deze omvatten:

* Natuurlijke killercellen (NK-cellen): Deze cellen kunnen met virus geïnfecteerde cellen herkennen en doden.

* Macrofagen: Deze cellen overspoelen en vernietigen vreemde deeltjes, inclusief virussen.

* Neutrofielen: Deze cellen zijn witte bloedcellen die worden aangetrokken door infectieplaatsen en giftige chemicaliën kunnen afgeven die virussen doden.

* Cytokinen: Deze eiwitten worden door immuuncellen geproduceerd als reactie op een infectie en kunnen helpen de immuunreactie te coördineren.

Als de aangeboren immuunrespons het virus niet kan opruimen, is de volgende verdedigingslinie van het immuunsysteem de adaptieve immuunrespons. De adaptieve immuunrespons is een meer specifieke reactie op een infectie die wordt gemedieerd door antilichamen. Antilichamen zijn eiwitten die door B-cellen worden geproduceerd en die zich kunnen binden aan specifieke antigenen op het oppervlak van virussen. Wanneer een antilichaam zich aan een antigeen bindt, kan het het virus neutraliseren en voorkomen dat het cellen infecteert.

De adaptieve immuunrespons is ook verantwoordelijk voor het immunologische geheugen. Wanneer het immuunsysteem aan een virus is blootgesteld, ‘herinnert’ het zich het virus en kan het een snellere en effectievere immuunrespons op gang brengen als het virus in de toekomst opnieuw wordt aangetroffen. Daarom zijn mensen die tegen een virus zijn ingeënt, doorgaans beschermd tegen ziek worden als ze opnieuw aan het virus worden blootgesteld.

Immuunreactie op bacteriën

De reactie van het immuunsysteem op bacteriën is vergelijkbaar met de reactie op virussen. De eerste verdedigingslinie is de fysieke barrière van de huid en slijmvliezen. Als bacteriën erin slagen deze barrière te doorbreken, is de volgende verdedigingslinie van het immuunsysteem de aangeboren immuunrespons.

De aangeboren immuunrespons op bacteriën wordt gemedieerd door een verscheidenheid aan cellen en moleculen, waaronder:

* Neutrofielen: Deze witte bloedcellen worden aangetrokken door infectieplaatsen en kunnen giftige chemicaliën vrijgeven die bacteriën doden.

* Macrofagen: Deze cellen overspoelen en vernietigen vreemde deeltjes, inclusief bacteriën.

* Natuurlijke killercellen (NK-cellen): Deze cellen kunnen met bacteriën geïnfecteerde cellen herkennen en doden.

* Cytokinen: Deze eiwitten worden door immuuncellen geproduceerd als reactie op een infectie en kunnen helpen de immuunreactie te coördineren.

Als de aangeboren immuunrespons de bacteriën niet kan opruimen, is de volgende verdedigingslinie van het immuunsysteem de adaptieve immuunrespons. De adaptieve immuunrespons op bacteriën wordt gemedieerd door antilichamen en T-cellen. Antilichamen zijn eiwitten die door B-cellen worden geproduceerd en die zich kunnen binden aan specifieke antigenen op het oppervlak van bacteriën. Wanneer een antilichaam zich aan een antigeen bindt, kan het de bacterie neutraliseren en voorkomen dat deze cellen infecteert. T-cellen zijn witte bloedcellen die met bacteriën geïnfecteerde cellen kunnen doden.

De adaptieve immuunrespons is ook verantwoordelijk voor het immunologische geheugen. Wanneer het immuunsysteem aan een bacterie is blootgesteld, "herinnert" het zich de bacterie en kan het een snellere en effectievere immuunrespons op gang brengen als de bacterie in de toekomst opnieuw wordt aangetroffen. Daarom zijn mensen die tegen een bacterie zijn ingeënt doorgaans beschermd tegen ziekte als ze opnieuw aan de bacterie worden blootgesteld.