Virussen zijn obligaat intracellulaire parasieten, wat betekent dat ze een levende gastheercel nodig hebben om zich te kunnen vermenigvuldigen en te overleven. Ze hebben geen eigen metabolisme en zijn daarom afhankelijk van de machinerie van de gastheercel om energie en bouwstenen voor hun replicatie te leveren.

In het bijzonder moeten virussen het ATP (adenosinetrifosfaat) van de gastheercel gebruiken voor energie en de eiwitten ervan om hun lichaamsdelen te bouwen (bijv. capside-eiwitten, envelopeiwitten). ATP is de universele energievaluta van cellen en is vereist voor een verscheidenheid aan cellulaire processen, waaronder virale replicatie. Eiwitten zijn essentiële bouwstenen van cellen en worden gebruikt om virale componenten te construeren, zoals de capside, die het virale genoom omsluit, en de envelop, die sommige virussen omringt.

Om toegang te krijgen tot het ATP en de eiwitten van de gastheercel, manipuleren virussen vaak de signaalroutes en cellulaire processen van de gastheercel. Ze kunnen ook coderen voor hun eigen eiwitten die de afweer van de gastheercel kunnen verstoren of cellulaire hulpbronnen kunnen omleiden naar virale replicatie.