Het produceren van vaccins voor snel muterende virussen zoals influenzavirussen is om twee belangrijke redenen een grotere uitdaging:

Antigene drift:Influenzavirussen staan ​​bekend om hun vermogen om antigene drift te ondergaan. Na verloop van tijd treden er subtiele veranderingen op in de oppervlakte-eiwitten (hemagglutinine en neuraminidase) van het virus, die het immuunsysteem herkent. Bijgevolg kunnen vaccins die zijn ontwikkeld op basis van eerdere stammen minder effectief worden, omdat de opgewekte immuunrespons mogelijk niet in staat is om de nieuwe, licht gewijzigde varianten effectief te neutraliseren.

Genetische diversiteit:Influenzavirussen vertonen ook een uitgebreide genetische diversiteit als gevolg van herschikking. Genetisch materiaal van verschillende virusstammen kan recombinatie ondergaan, wat mogelijk kan leiden tot drastisch andere vormen van het virus dan verwacht, waardoor de ontwikkeling van vaccins moeilijker wordt. Deze nieuwe stammen kunnen verschillende kenmerken vertonen in termen van overdraagbaarheid, infectiviteit en antigeniciteit.

Zowel antigene drift als genetische herschikking compliceren het vaccinproductieproces, waardoor voortdurend toezicht, zorgvuldige selectie van stammen en regelmatige vaccinupdates noodzakelijk zijn om optimale bescherming tegen momenteel circulerende stammen te garanderen.