Virale rhinitis wordt voornamelijk gediagnosticeerd op basis van de aanwezige symptomen en een lichamelijk onderzoek door een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg. Bij het stellen van een diagnose wordt doorgaans rekening gehouden met de volgende factoren:

Observatie van symptomen:De zorgverlener zal vragen naar de symptomen van het individu, inclusief het begin, de duur en de ernst van de verstopte neus, loopneus, keelpijn, niezen, hoofdpijn en andere daarmee samenhangende symptomen.

Lichamelijk onderzoek:De beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg kan een lichamelijk onderzoek uitvoeren, inclusief onderzoek van de neus en keel om eventuele tekenen van ontsteking, zwelling of afscheiding waar te nemen.

Uitsluiting van andere aandoeningen:Virale rhinitis onderscheidt zich van andere aandoeningen die vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken, zoals allergieën, bacteriële sinusinfecties of andere luchtweginfecties. De zorgverlener kan vragen stellen over de medische geschiedenis van het individu en de mogelijke blootstelling aan allergenen of irriterende stoffen om andere mogelijke oorzaken uit te sluiten.

Diagnostische tests:In sommige gevallen kunnen diagnostische tests worden uitgevoerd om de aanwezigheid van een virale infectie te bevestigen. Deze tests kunnen het volgende omvatten:

- Snelle antigeentests:deze tests kunnen de aanwezigheid van specifieke virale antigenen in neusafscheidingen of uitstrijkjes detecteren.

- Virale cultuur:Er kan een monster van neusafscheidingen of uitstrijkjes worden verzameld en naar een laboratorium worden gestuurd voor het kweken en identificeren van het specifieke virus dat verantwoordelijk is voor de infectie.

- Polymerase Chain Reaction (PCR)-test:deze moleculaire test kan viraal RNA in neusmonsters detecteren, waardoor de identificatie van specifieke virussen mogelijk wordt.

Op basis van de symptomen, de bevindingen van het lichamelijk onderzoek en, indien nodig, de resultaten van diagnostische tests, zal de zorgverlener de diagnose virale rhinitis stellen.