Jenners observaties:

In de 18e eeuw was Edward Jenner een arts in Engeland die opmerkte dat melkmeisjes vaak een gladde huid hadden, ondanks blootstelling aan koepokken, een milde ziekte die zweren aan de handen veroorzaakte. Hij merkte op dat melkmeisjes die besmet waren met koepokken immuun waren voor pokken, een verwoestende ziekte met een hoog sterftecijfer.

Zijn experiment:

Jenner veronderstelde dat blootstelling aan koepokken immuniteit tegen pokken zou kunnen verlenen. Om dit te testen voerde hij in 1796 een beroemd experiment uit. Hij infecteerde opzettelijk een 8-jarige jongen genaamd James Phipps met koepokken door een ondiepe incisie in de arm van de jongen te maken en koepokkenmateriaal uit de laesie van een melkmeisje in te brengen.

Het resultaat:

Nadat hij milde symptomen van koepokken had ontwikkeld, herstelde James Phipps en bleef gezond. Twee maanden later stelde Jenner Phipps opzettelijk bloot aan de pokken, maar de jongen kreeg de ziekte niet. Jenner herhaalde het experiment met andere proefpersonen en ontdekte consequent dat eerdere infectie met koepokken individuen tegen pokken beschermde.

De ontdekking:

Deze ontdekking leidde tot de ontwikkeling van het concept van vaccinatie, waarbij een verzwakte of geïnactiveerde vorm van een ziekteverwekker in een persoon wordt geïntroduceerd om het immuunsysteem van het lichaam te stimuleren en bescherming te bieden tegen toekomstige infecties. Jenners baanbrekende werk legde de basis voor de wetenschap van de immunologie en markeerde een belangrijk keerpunt in de strijd tegen infectieziekten.