Hondsdolheid is een virale ziekte die het centrale zenuwstelsel infecteert . Elk zoogdier kan hondsdolheid krijgen, maar het komt het meest voor in het wild . Transmission

Hondsdolheid wordt het meest door de beet van een hondsdolle dier overgedragen . Hoewel het uiterst zeldzaam is, is het mogelijk voor hondsdolheid te contracteren wanneer het speeksel of zenuwweefsel van een hondsdolle dier in direct contact komt met de ogen , neus, mond of een open wond van een persoon of ander zoogdier .


Prevalentie

De meeste gevallen van rabiës worden gerapporteerd in het wild . De Centers for Disease Control en Prevention ( CDC ) stelt dat minder dan 10 procent van de gemelde gevallen van rabiës betrekken huisdieren.
Preventie

De meest eenvoudige manier een besmetting met rabiës te voorkomen is om honden , katten en fretten tegen hondsdolheid te vaccineren. Ook, als de tijd in de woestijn de uitgaven , vermijd direct contact met wilde dieren .
Symptomen

Vroege symptomen zijn koorts, hoofdpijn , malaise , prikkelbaarheid en in sommige gevallen een onaangenaam gevoel op de plaats van de beet . Geavanceerde symptomen zijn slapeloosheid, angst , gedeeltelijke verlamming , hallucinaties , moeite met slikken , en convulsies . Uiteindelijk, de ziekte tot de dood leidt .
Behandeling

Zodra het rabiësvirus het centrale zenuwstelsel heeft bereikt en de symptomen beginnen te verschijnen , is er geen remedie voor de ziekte .