Wanneer artsen en onderzoekers zijn het onderzoeken van een ziekte , een belangrijke factor moeten identificeren is antilichamen. De aanwezigheid van antilichamen in het bloed of in een schotel van cellen in een laboratorium betekent reactie op vreemde indringers zoals bacteriën of virusdeeltjes . Verschillende manieren bestaan ​​om te screenen op antilichamen , die vereisen geavanceerde apparatuur . Vlekken en Dying

Misschien is de eenvoudigste manier om antilichamen op cellen te identificeren is door te kijken naar hen onder een microscoop . Biologisch onderzoek bedrijven hebben kleurstoffen en vlekken die specifiek merk een gerichte antilichaam gemaakt . Wanneer de onderzoeker een kleurstof toegepast op de cellen , kan ze kijken naar het monster met een microscoop . De antilichamen afsteken tegen de achtergrond van andere cellulaire componenten dankzij de kleurstof .
Enzyme -Linked Immunosorbent Assay

Enzyme - linked immunosorbent assay , of ELISA , is een andere manier om antilichamen te identificeren . Bij deze techniek wordt een wetenschapper typisch zoekt een specifiek antilichaam in een monster . Hij koopt een commercieel geproduceerd antigeen een eiwit dat expliciet bindt aan een specifiek antilichaam . Zodra hij het ​​monster draagt ​​bij aan het antigeen oplossing , kijkt hij voor enzymen die binding van het antigeen , wat suggereert dat het antilichaam in kwestie moet in de steekproef te signaleren.
Immunoprecipitatie

Immunoprecipitatie werkt ongeveer op dezelfde wijze als ELISA . Een wetenschapper neemt een monster , hetzij bloed van een patiënt of een schotel van cellen gekweekt voor experimenten en blootstelt aan een antigeen . Dan voegt ze ander punt , een eiwit dat het antilichaam verbonden met de antigeen oplost in vloeistoffen , zoals water beschermt . Ze wast vervolgens het gehele monster . Na het wassen , alleen de antilichaam - antigen complex blijft .