Sporogamie verwijst naar het bevruchtingsproces waarbij de mannelijke gameten (sperma) samensmelten met de vrouwelijke gameten (eieren) om een ​​diploïde zygoot te vormen, die zich vervolgens ontwikkelt tot een nieuwe sporofyt. Dit proces wordt ook wel syngamie genoemd.

Sporogamie treedt meestal op tijdens de seksuele voortplantingsfase van bepaalde levenscycli van planten en algen. In planten vindt sporogamie plaats na de vorming van mannelijke en vrouwelijke gametofyten, die respectievelijk sperma en eieren produceren. De zaadcellen komen vrij uit de antheridia, terwijl de eieren worden geproduceerd in de archegonia. De zaadcellen zwemmen door water of worden door de wind meegevoerd om de archegonia te bereiken, waar ze de eicellen bevruchten, wat resulteert in de vorming van zygoten.

De zygoten ondergaan vervolgens mitotische delingen om een ​​meercellige sporofyt te produceren, wat de aseksuele fase van de levenscyclus van de plant is. De sporofyt produceert uiteindelijk via meiose sporen, die vervolgens kunnen ontkiemen en uitgroeien tot nieuwe gametofyten, waardoor de levenscyclus wordt voltooid.

Voorbeelden van organismen die sporogamie ondergaan zijn onder meer mossen, varens en gymnospermen. In mossen wordt de sporofyt vertegenwoordigd door de seta, die zich na de bevruchting ontwikkelt en aan de punt sporen produceert. Bij varens is de sporofyt de dominante fase van de levenscyclus en produceert hij sporen via meiose. Gymnospermen, zoals coniferen, hebben ook een dominante sporofytfase, waarbij de sporofytische structuren stuifmeelkorrels en eitjes produceren.

Sporogamie is cruciaal voor de seksuele voortplanting en genetische diversiteit in deze organismen, omdat het genetisch materiaal van twee verschillende gameten combineert, wat leidt tot de vorming van nakomelingen met een unieke combinatie van eigenschappen.