Het diagnosticeren van het toxisch shocksyndroom (TSS) omvat een combinatie van het herkennen van symptomen, het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek en het uitvoeren van laboratoriumtests. Dit zijn de belangrijkste diagnostische stappen:

1. Symptomen:

- Koorts en koude rillingen

- Lage bloeddruk (hypotensie)

- Een rode, gezwollen uitslag die lijkt op zonnebrand, die vaak begint op de injectieplaats of de chirurgische incisie

- Misselijkheid en braken

- Diarree

- Spierpijn (myalgie)

- Duizeligheid en flauwvallen

- Verwarring en desoriëntatie

- Snelle ademhaling en hartslag

- Aanvallen

2. Lichamelijk examen:

- Er wordt een grondig lichamelijk onderzoek uitgevoerd om te zoeken naar tekenen zoals:

- Wijdverspreide uitslag

- Droge slijmvliezen

- Huidschilfering, vooral op de handpalmen en voetzolen

- Tekenen van meervoudig orgaanfalen, waaronder nier-, lever-, long- en hartdisfunctie

3. Laboratoriumtests:

- Bloedonderzoek:

- Het volledige bloedbeeld (CBC) kan een laag aantal bloedplaatjes (trombocytopenie), een verhoogd aantal witte bloedcellen (leukocytose) en bloedarmoede aan het licht brengen

- Bloedkweken worden uitgevoerd om de aanwezigheid van bacteriën te identificeren, meestal Staphylococcus aureus of Streptococcus pyogenes

- Urinetesten:

- Urineonderzoek kan tekenen van nierdisfunctie vertonen

- Andere tests:

- Leverfunctietesten

- Nierfunctietesten

- Stollingsonderzoeken (om de bloedstollingsfunctie te beoordelen)

4. Bevestiging van de diagnose:

TSS wordt gediagnosticeerd wanneer een persoon aan specifieke criteria voldoet, de zogenaamde Centers for Disease Control and Prevention (CDC)-criteria. Deze criteria omvatten het hebben van ten minste drie van de volgende symptomen of tekenen:

- Koorts

- Uitslag

- Lage bloeddruk

- Betrokkenheid van ten minste drie orgaansystemen (bijv. huid, gastro-intestinaal, cardiovasculair, renaal)

- Isolatie van S. aureus of S. pyogenes uit een normaal steriele plaats (zoals bloed, diep weefsel of abces)

Bij vermoedelijke gevallen van TSS zijn vroege herkenning en snelle behandeling van cruciaal belang, omdat de ziekte zich snel kan ontwikkelen en tot ernstige complicaties en zelfs de dood kan leiden als deze niet wordt behandeld.