Het lichaam langzaam scheidt meerdere zware metalen . Hun toxiciteit verhoogt de jaren heen als ze zich ophopen . Een therapie genaamd chelatie is ontwikkeld om de verwijdering van dergelijke metalen te versnellen . De therapie wordt geleverd met mogelijke tijdelijke bijwerkingen --- bijvoorbeeld , pijn rond de injectieplaats en tijdelijke uitputting van essentiële mineralen , vooral calcium. Deze bijwerkingen zijn tijdelijk , vooral als gecontroleerd door een gekwalificeerde arts , en moet worden afgewogen tegen de bijwerkingen van het verlaten van de metalen te accumuleren . Doel van chelatie

Het doel van een chelerend middel binden aan toxische metalen in het lichaam , zoals kwik en lood , zodat ze in de urine en ontlasting worden uitgescheiden . Deze metalen worden niet gemakkelijk uitgescheiden , maar ophopen in het lichaam in de loop van jaren . Dit is de reden dat giftige metalen concentreren op de top van de voedselketen ( bijv. grote vissen zoals tonijn en zwaardvis ) . Predators slaan de metalen ingenomen door hun prooi , die op zijn beurt de metalen ingenomen door hun eigen prooi had opgehoopt . Uitbreiding van het argument , veel mensen nodig hebben heavy- metal onttrekking ten gevolge van de vis in hun dieet . Ook sommige mensen missen de genen voor normale heavy metal excretie.
Chelateermiddelen

dimercaptosuccimeer ( DMSA ) en 2,3- dimercapto - propaansulfonaat ( DMPS ) zijn FDA-goedgekeurde medicijnen om lood te verwijderen van kinderen. DMPS is ook effectief voor kwik en andere giftige metalen . Ethyleendiaminetetraazijnzuur ( EDTA ) wordt meer gebruikt voor loodvergiftiging dan voor kwik . Het wordt ook gebruikt om ijzer te verminderen na herhaalde bloedtransfusies .
Bijwerkingen

Vanwege de ernst van zware dosis bijwerkingen , chelatietherapie met zich meebrengt meerdere sessies van lage doses --- zelfs uitstrekt tot een jaar . Bijwerkingen zijn ernstig genoeg te rechtvaardigen vervangen kwik vullingen met keramische voordat chelatietherapie . De reden voor het vervangen van de vullingen eerste is om te zien of heavy metal niveaus voldoende kan worden verlaagd zonder dat op enige bijwerkingen te nemen , en 'vullingen aanvullen kwikniveaus zou gewoon toename van het aantal sessies nodig.

EDTA

de meest voorkomende bijwerking van intraveneus geïnjecteerd EDTA is een brandende vlek rond de plaats van injectie . EDTA kan niveaus van bepaalde vitaminen en mineralen verminderen ; supplementen van vitamines en mineralen na elke behandeling zijn aan te raden . Vitaminen en mineralen moeten gecontroleerd worden tijdens en na een chelatietherapie sessie , vooral voor verminderde calcium niveaus voorkomen . De CDC heeft sterfgevallen door chelatietherapie gemeld als gevolg van chelatietherapie geïnduceerde calciumtekort . Artsen moeten daarom controleren calciumgehalte regelmatig gedurende de behandeling.
DMSA

DMSA bijwerkingen zijn inclusief gas , diarree , opgeblazen gevoel , en GI ongemak , vanwege het zwavelgehalte .

DMSA kan handig metalen trekken uit het lichaam , zoals zink en koper . Daarom moet een zink /koper supplement elke dag van de behandeling worden genomen . ( Het is belangrijk dat het zink : koper verhouding 10:01 . )
DMPS

DMPS is sterker en daardoor gevaarlijker dan DMSA . Het kan nuttig zijn metalen trekken uit het lichaam , zoals zink en koper . En het kan genoeg kwik dumpen in de nieren en de lever om ze permanent beschadigen . Aangezien er minder gevaarlijke alternatieven kwikverwijderingstechnieken moet DMPS niet worden gebruikt zonder een zeer dwingende reden , bijvoorbeeld zijn superieure vermogen om arseen cheleren .
Vergelijking

beoordeling van de bijwerkingen van chelatie wordt een vergelijking nodig om de bijwerkingen in perspectief houden . De bijwerkingen van het verlaten van de gecheleerde zware metalen in de plaats zijn veel groter .

Een 18 - jarige longitudinale studie genaamd " The Third National Health and Nutrition Examination Survey " ( NHANES III ) blijkt dat een niveau van lood meer dan 2 microgram per deciliter in het bloed veroorzaakt dramatische toename van hart -en vaatziekten en beroerte . In feite is het risico op een hartaanval steeg 150 procent .