De relatie tussen het parathyroïdhormoon (PTH) en het calciumgehalte in de urine is omgekeerd. Dit betekent dat wanneer de PTH-waarden stijgen, de calciumspiegels in de urine afnemen, en omgekeerd, wanneer de PTH-waarden dalen, de calciumspiegels in de urine stijgen.

PTH is een hormoon dat wordt geproduceerd door de bijschildklieren, gelegen nabij de schildklier. Een van de belangrijkste functies is het reguleren van het calcium- en fosforgehalte in het bloed. Wanneer de PTH-waarden stijgen, werkt het in op de nieren om de calciumreabsorptie te verhogen en de fosfaatreabsorptie te verminderen, wat leidt tot hogere calciumspiegels in het bloed en lagere fosfaatspiegels in het bloed. Tegelijkertijd vermindert PTH de calciumuitscheiding in de urine, wat resulteert in lagere calciumspiegels in de urine.

Aan de andere kant, wanneer de PTH-niveaus afnemen, treden de tegenovergestelde effecten op. De calciumreabsorptie in de nieren neemt af, de fosfaatreabsorptie neemt toe en de calciumuitscheiding in de urine neemt toe, wat leidt tot lagere calciumspiegels in het bloed, hogere fosfaatspiegels in het bloed en hogere calciumspiegels in de urine.

De omgekeerde relatie tussen PTH en calcium in de urine helpt de calciumhomeostase in het lichaam te behouden. Wanneer de calciumspiegels in het bloed dalen, neemt de PTH-secretie toe, waardoor de calciumspiegels in het bloed stijgen en omgekeerd. Dit regulerende mechanisme zorgt ervoor dat de calciumspiegels in het lichaam binnen een smal bereik blijven dat nodig is voor verschillende fysiologische processen, waaronder spiercontractie, zenuwtransmissie en botmetabolisme.