Kikkers vertonen, net als veel amfibieën, een urogenitaal systeem in plaats van afzonderlijke urine- en voortplantingssystemen vanwege factoren die verband houden met hun evolutionaire geschiedenis, anatomie en leefgebied. Dit is waarom:

1. Evolutionaire geschiedenis:

- Kikkers zijn voortgekomen uit oude vissen die een cloaca bezaten, een enkele opening voor zowel urineweg- als voortplantingsfuncties. In de loop van de tijd bleef deze cloacale structuur behouden toen ze overgingen van water naar land.

2. Reproductieve strategie:

- Amfibieën zoals kikkers planten zich vaak voort in aquatische omgevingen, waar externe bevruchting plaatsvindt. Mannelijke kikkers laten sperma vrij in het water, en het vrouwtje laat eieren los. De eieren worden vervolgens extern bevrucht door het sperma.

- Het hebben van een gedeelde urogenitale opening vergemakkelijkt de overdracht van sperma tijdens de paring. Mannelijke kikkers kunnen hun sperma rechtstreeks in de cloaca van het vrouwtje deponeren, waardoor een succesvolle bevruchting wordt gegarandeerd.

3. Waterbehoud:

- Kikkers en amfibieën hebben over het algemeen een doorlatende huid die wateropname en uitwisseling van gassen mogelijk maakt. Dit betekent dat ze snel water kunnen verliezen in terrestrische omgevingen.

- Door het urine- en voortplantingsstelsel te combineren, minimaliseren kikkers het waterverlies dat gepaard gaat met afzonderlijke uitscheiding. De cloaca fungeert als een multifunctionele opening voor beide functies, waardoor waterverspilling wordt verminderd.

4. Anatomische structuur:

- Kikkers hebben een cloaca, een vergrote kamer die de output ontvangt van zowel de urinewegen (nieren en urineleiders) als de voortplantingsorganen (teelballen of eierstokken en hun kanalen).

- De aanwezigheid van deze gemeenschappelijke kamer maakt de doorgang van zowel urine als voortplantingsvloeistoffen door één enkele opening mogelijk. Het vereenvoudigt de carrosseriestructuur en vermindert de noodzaak voor afzonderlijke openingen.

5. Interne bevruchting bij sommige kikkers:

- Naast externe bemesting hebben sommige kikkersoorten interne bemesting ontwikkeld. In dergelijke gevallen deponeert het mannetje sperma rechtstreeks in de cloaca van het vrouwtje via gespecialiseerde structuren die cloacale uitsteeksels worden genoemd. Dit wordt mogelijk gemaakt door het gecombineerde urogenitale systeem.

6. Aanpassing aan diverse habitats:

- Veel kikkers leven in verschillende omgevingen, waaronder zoetwatervijvers, beken, moerassen en zelfs bomen. Door een urogenitaal systeem kunnen kikkers zich aanpassen aan deze variërende habitats zonder significante wijzigingen in hun lichaamsplan.

Hoewel het hebben van een urogenitaal systeem bepaalde voordelen biedt voor amfibieën zoals kikkers, is het belangrijk op te merken dat sommige gewervelde landdieren afzonderlijke urine- en voortplantingssystemen hebben. De specifieke anatomische aanpassingen van verschillende soorten weerspiegelen hun unieke evolutionaire afstammingslijnen en ecologische vereisten.