Polydipsie, polyurie en polyfagie zijn drie hoofdtekenen en symptomen van diabetes mellitus, een groep stofwisselingsstoornissen die worden gekenmerkt door hyperglykemie. Ze zijn het resultaat van de reactie van het lichaam op verhoogde bloedsuikerspiegels. Laten we de fysiologische mechanismen onderzoeken die betrokken zijn bij elk van deze manifestaties:

1. Polydipsie (overmatige dorst):

- Verhoogde bloedglucose: Wanneer de bloedsuikerspiegel stijgt (hyperglykemie), probeert het lichaam de glucoseconcentratie te verdunnen door de vloeistofinname te verhogen. Dit stimuleert de dorst, wat leidt tot polydipsie.

- Osmotische diurese: Hoge bloedsuikerspiegels veroorzaken een osmotisch effect, waardoor water uit de weefsels in de bloedbaan wordt gezogen. Dit verdunt het bloed, waardoor de osmolaliteit ervan afneemt. De nieren reageren door meer urine uit te scheiden om de normale bloedosmolaliteit te behouden. Dit proces, bekend als osmotische diurese, leidt tot een verhoogde urineproductie (polyurie).

- Uitdroging: Polyurie en het resulterende vochtverlies kunnen leiden tot uitdroging, waardoor de dorst verder wordt gestimuleerd en wordt bijgedragen aan polydipsie.

2. Polyurie (overmatige urineproductie):

- Osmotische diurese: Zoals eerder vermeld veroorzaakt hyperglykemie osmotische diurese, wat leidt tot een verhoogde urineproductie.

- Verslechterde insulinewerking: Insuline vergemakkelijkt de opname van glucose door cellen, waardoor ze het voor energie kunnen gebruiken. Bij diabetes schaadt insulineresistentie of -tekort het glucosegebruik, wat leidt tot hoge bloedsuikerspiegels. Dit resulteert in aanhoudende osmotische diurese en polyurie.

3. Polyfagie (overmatige honger):

- Verhoogde energie-uitgaven: Diabetes mellitus kan leiden tot een verhoogd energieverbruik als gevolg van verschillende factoren, waaronder een verminderd glucosegebruik en een verhoogd basaal metabolisme. Dit heeft tot gevolg dat het lichaam meer energie nodig heeft, wat leidt tot meer honger en polyfagie.

- Insulinetekort: Een tekort aan insuline heeft ook invloed op de regulatie van de eetlust en het verzadigingsgevoel. Het verstoort het normale feedbackmechanisme dat volheid signaleert, waardoor mensen zich hongeriger voelen, zelfs na het eten.

- Glycosurie: In ernstige gevallen van diabetes kan glucose in de urine terechtkomen (glycosurie). Dit verlies van glucose via de urine kan bijdragen aan polyfagie terwijl het lichaam probeert de verloren energiebron te compenseren.

Het is belangrijk op te merken dat polydipsie, polyurie en polyfagie ook bij andere medische aandoeningen kunnen voorkomen, wat de noodzaak van een juiste diagnose en behandeling door een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg benadrukt.