Uitdroging is een aandoening die optreedt wanneer het lichaam meer water verliest dan het binnenkrijgt. Dit kan verschillende oorzaken hebben, zoals overmatig zweten, diarree of braken. Uitdroging kan variëren van mild tot ernstig, en kan gevaarlijk zijn als het niet snel wordt behandeld.

Verpleegkundige interventies voor uitdroging omvatten:

1. Beoordeling: De verpleegkundige beoordeelt de patiënt op tekenen en symptomen van uitdroging, zoals dorst, droge mond, verminderde huidturgor, tachycardie en hypotensie.

2. Toezicht: De verpleegkundige bewaakt de vitale functies, de vochtinname en -uitvoer van de patiënt.

3. Orale rehydratatie: De verpleegkundige moedigt de patiënt aan om orale vloeistoffen te consumeren, zoals water, elektrolytoplossingen of sportdranken.

4. Intraveneuze vloeistoffen: Als de patiënt geen orale vloeistoffen kan verdragen of ernstig uitgedroogd is, kan de verpleegkundige intraveneuze vloeistoffen toedienen om de hydratatie te herstellen.

5. Elektrolytenvervanging: De verpleegkundige kan elektrolyten toedienen, zoals natrium, kalium en magnesium, om een ​​verstoord elektrolytenevenwicht te corrigeren.

6. Medicatie: De verpleegkundige kan medicijnen toedienen om de onderliggende oorzaak van uitdroging te behandelen, zoals antidiarreemiddelen of anti-emetica.

7. Onderwijs: De verpleegkundige informeert de patiënt over het belang van een goede hydratatie, inclusief hoe u uitdroging kunt herkennen en voorkomen.