Type 2-diabetes is een chronische stofwisselingsziekte die het vermogen van het lichaam beïnvloedt om voedsel in energie om te zetten. De belangrijkste kenmerken van de pathofysiologie van diabetes type 2 zijn onder meer:

Insulineresistentie: Insuline is een hormoon dat door de alvleesklier wordt geproduceerd en dat de cellen helpt glucose uit de bloedbaan te absorberen. Bij diabetes type 2 worden cellen in de spieren, lever en vetweefsel resistent tegen de effecten van insuline. Dit betekent dat glucose zich ophoopt in de bloedbaan in plaats van te worden gebruikt voor energie.

Verslechterde insulinesecretie: Naast insulineresistentie hebben mensen met diabetes type 2 vaak een verminderde insulinesecretie. Dit betekent dat de alvleesklier niet in staat is voldoende insuline te produceren om de insulineresistentie van het lichaam te overwinnen.

Verhoogde glucoseproductie: De lever produceert glucose als energiebron voor het lichaam. Bij mensen met diabetes type 2 produceert de lever te veel glucose, wat bijdraagt ​​aan hoge bloedsuikerspiegels.

Andere factoren: Andere factoren die bijdragen aan de pathofysiologie van diabetes type 2 zijn genetica, zwaarlijvigheid, lichamelijke inactiviteit en bepaalde medicijnen.

Genetische factoren: Type 2-diabetes heeft een sterke genetische component en personen met een familiegeschiedenis van de aandoening lopen een verhoogd risico om de ziekte te ontwikkelen.

Obesitas: Obesitas is een belangrijke risicofactor voor diabetes type 2, en overtollig lichaamsvet, vooral rond de taille, kan bijdragen aan insulineresistentie.

Fysieke inactiviteit: Een sedentaire levensstijl kan het risico op diabetes type 2 vergroten, omdat fysieke activiteit de insulinegevoeligheid helpt verbeteren.

Bepaalde medicijnen: Sommige medicijnen, zoals steroïden en bètablokkers, kunnen insulineresistentie veroorzaken en het risico op diabetes type 2 verhogen.

De pathofysiologie van diabetes type 2 is complex en er zijn meerdere factoren bij betrokken. Het begrijpen van deze factoren is cruciaal voor het ontwikkelen van effectieve strategieën om de aandoening te voorkomen en te beheersen.